Μία νέα έρευνα, δημοσιευμένη στο περιοδικό Journal of Family Issues, προσφέρει μία εις βάθος οπτική της εμπειρίας των πατέρων στην επιλόχεια κατάθλιψη (postpartum depression). Η μελέτη αυτή ερευνά τα θέματα που αντιμετωπίζουν και το πως μπορούν να απομακρύνουν τα διάφορα εμπόδια, για να λάβουν τη διάγνωση και τη θεραπεία αυτού του όχι και τόσο γνωστού φαινομένου.
Ένα ποσοστό ανάμεσα στο 5-10% των νέων πατεράδων στις ΗΠΑ πάσχει από επιλόχεια κατάθλιψη, σύμφωνα με τα δεδομένα των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ. Μία έρευνα δείχνει ότι ο κίνδυνος ξεπερνά το 24-50% για τους άνδρες των οποίων οι σύντροφοι πάσχουν από επιλόχεια κατάθλιψη.
Μία ομάδα ερευνητών, με επικεφαλή τον Brandon Eddy, καθηγητή του Παν/μίου της Νεβάδας στο Λας Βέγκας (UNLV), έψαξε τα blogs, τους ιστοτόπους, τα φόρουμ και τα chatrooms για νέους μπαμπάδες. Έξι θέματα προέκυψαν:
Ανάγκη για εκπαίδευση. Οι πατέρες δεν γνώριζαν ότι οι άντρες μπορούν να υποφέρουν από επιλόχεια κατάθλιψη και εξεπλάγησαν όταν έμαθαν από άλλους άνδρες ότι είχαν αυτήν την εμπειρία. Οι γυναίκες που παρατήρησαν επιλόχεια κατάθλιψη σε άντρες δεν ήταν σίγουρες πώς να την ονομάσουν. Οι άντρες διαμαρτύρονταν για την αδιαφορία και την έλλειψη πληροφόρησης από τους γιατρούς και εκδήλωναν απογοήτευση για τις πηγές πληροφοριών για την επιλόχεια κατάθλιψη μια και επικεντρωνόντουσαν μονάχα σε τρόπους παροχής βοήθειας για τις συζύγους.
Προσκόλληση στις προσδοκίες περί φύλου. Πολλοί μπαμπάδες ένιωθαν πίεση να υιοθετήσουν το παραδοσιακό στερεότυπο του «σκληρού άντρα». Μάλιστα, ένας άντρας ο οποίος είπε σε έναν άλλο πατέρα «ξεπέρνα το», γνώριζε ότι ήταν κακή συμβουλή αλλά το εξήγησε ως κάτι που αναμένεται από τους άντρες.
Καταπίεση συναισθημάτων. Οι άντρες ήταν διστακτικοί στην έκφραση των συναισθημάτων τους διότι φοβόντουσαν ότι θα ακουστούν γελοίοι ή αδύναμοι στις συζύγους τους, οι οποίες ήταν η πρωταρχική πηγή φροντίδας του βρέφους.
Συναισθήματα εξάντλησης. Πολλοί από τους νέους μπαμπάδες βρίσκουν δύσκολη την έκφραση συναισθημάτων της σύγχυσης, της κούρασης, της αβοηθησίας, μοναξιάς, και παγίδευσης. Οι γονείς συχνά υποφέρουν μετά τη γέννηση του παιδιού από έλλειψη ύπνου, γεγονός που μπορεί να επιδεινώσει το άγχος και τα συμπτώματα κατάθλιψης, καθιστώντας τους πιο ευερέθιστους στο κλάμα των παιδιών τους.
Δυσφορία προς το μωρό. Ενώ αρκετοί εξέφρασαν χαρά και ενθουσιασμό με τον ερχομό των παιδιών τους, άλλοι εκδήλωσαν δυσαρέσκεια προς τις συνεχείς ανάγκες του βρέφους και την προσοχή που απαιτείται. Μερικοί μίλησαν για καταπίεση της παρόρμησης να βλάψουν το μωρό ή τους εαυτούς τους.
Εμπειρία παραμέλησης. Κάποιοι μπαμπάδες δήλωσαν χαμένοι, ξεχασμένοι και παραμελημένοι – από τις συζύγους τους, το σύστημα υγείας και την κοινωνία. Ένας πατέρας περιέγραψε γελώντας αμήχανα, πως όταν έκαναν στη σύζυγο του τις ερωτήσεις για τη διάγνωση της επιλόχειας κατάθλιψης κατά τις εξετάσεις ρουτίνας «άρχισα να νιώθω ότι κάποιος πρέπει να μου κάνει τις ίδιες ερωτήσεις». Ένας άλλος είπε ότι οι άντρες που απλώς πρέπει να περιμένουν ενώ οι γυναίκες κάνουν τη σκληρή δουλειά της εγκυμοσύνης και της γέννας, συχνά μοιράζονταν μαζί του παρόμοιες ιστορίες μάχης με την επιλόχεια κατάθλιψη: «δεν υπάρχει πραγματικά αποδεκτό πλαίσιο για τους άνδρες να αποκαλύψουν δημοσίως την πρόκληση που νοιώθουν για αυτό που αποκαλώ απότομη πατρότητα».
Συνολικά, τα ευρήματα συμπληρώνουν τις προηγούμενες μελέτες σχετικά με τα εμπόδια που συναντά ένας πατέρας που πάσχει από επιλόχεια κατάθλιψη. Οι ερευνητές του UNLV δήλωσαν ότι η έλλειψη πληροφόρησης και ο στιγματισμός συχνά οδηγεί τους μπαμπάδες να αποστασιοποιηθούν από το παιδί τους καθώς και έχει συσχετιστεί με συζυγικά προβλήματα.
Η προηγούμενη έρευνα έχει καταγράψει ότι η συμμετοχή του πατέρα έχει πολλά θετικά αποτελέσματα για τα παιδιά, όπως ότι τα αγόρια εμφανίζουν λιγότερο εχθρική συμπεριφορά, σε σχέση με παιδιά που βιώνουν την απουσία του, μειωμένη εγκληματικότητα και για τα δύο φύλα, υψηλότερες βαθμολογίες IQ για τα παιδιά στην πρώτη παιδική ηλικία και χαμηλότερα επίπεδα συναισθηματικής δυσφορίας. Μελέτες επίσης δείχνουν ότι οι πατέρες που πάσχουν επιλόχεια κατάθλιψη αναφέρουν χαμηλότερα επίπεδα επικοινωνίας με τις συντρόφους τους, καθώς και αυξημένα ποσοστά κατάχρησης ουσιών και ενδοοικογενειακής βίας.
«Οι προσδοκίες που έχει η κοινωνία από τους άντρες σχετικά με αυτό που υποτίθεται ότι είναι, με το τι πρέπει να κάνουν και το πώς να το κάνουν, ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για τον τρόπο που επέλεξαν κάποιοι από αυτούς τους άνδρες να αντιμετωπίσουν τις στρεσογόνες συνθήκες της ζωής τους», έγραψαν οι ερευνητές του UNLV. «Επειδή οι άνδρες είναι ήδη λιγότερο πιθανό από τις γυναίκες να αναζητήσουν επαγγελματική βοήθεια για την κατάθλιψη, είναι ζωτικής σημασίας να μειωθεί το στίγμα της επιλόχειας κατάθλιψης», πρόσθεσαν. «Επειδή η συμμετοχή των πατέρων είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών, θα ήταν καλό να καταστήσουμε πιο διαθέσιμες τις πληροφορίες σχετικά με την πατρική επιλόχεια κατάθλιψη προκειμένου να καταπολεμήσουμε τον αρνητικό αντίκτυπό της στις οικογένειες».
Η ομάδα ειδικών για τις προληπτικές υπηρεσίες των ΗΠΑ (U.S. Preventative Services Task Force) – ένας ανεξάρτητος συνασπισμός εθνικών εμπειρογνωμόνων – συνέστησε πρόσφατα να εξετάζονται όλες οι γυναίκες για κατάθλιψη πριν και μετά τον τοκετό. Δεν υπάρχει όμως καμία τρέχουσα σύσταση που να αποσκοπεί ειδικά στην ανίχνευση των ανδρών με επιλόχεια κατάθλιψη. «Με την τεράστια έρευνα που έχουμε πια σχετικά με τη σημασία της συμμετοχής των πατέρων στο μεγάλωμα των παιδιών και την αύξηση των ποσοστών επιλόχειας κατάθλιψης στους πατέρες, φαίνεται λογικό να περιλαμβάνονται αυτοί στην συγκεκριμένη σύσταση» γράφουν οι ερευνητές».
Journal Reference: Brandon Eddy, Von Poll, Jason Whiting, Marcia Clevesy. Forgotten Fathers: Postpartum Depression in Men. Journal of Family Issues, 2019; 0192513X1983311 DOI: 10.1177/0192513X19833111
Πηγή:Νεα Υγεία