Γεγονός ειναι ότι πάρα πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν ότι το παιδί τους είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο. Για να φτάσουν στο σημείο να το παραδεχτούν, θα πρέπει αρχικά να είναι ενήμεροι αν είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο παιδί.
Στους ενήλικες ο απλούστερος και πιο πρακτικός τρόπος για να ορίσει κανείς το υπέρβαρο ή την παχυσαρκία είναι ο υπολογισμός του δείκτη μάζας σώματος διαιρώντας το βάρος του ατόμου σε κιλά με το τετράγωνο του ύψους του σε μέτρα.
Στα παιδιά και στους εφήβους όμως, λόγω της σωματικής τους αύξησης και των σωματικών μεταβολών που λαμβάνουν χώρα κατά την εφηβεία, δεν υπάρχει ένας απόλυτος αριθμός βάρους ή ΔΜΣ που να δίνει πληροφορίες για το αν το παιδί είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο.
Κατόπιν τούτου το κατά πόσο ένα παιδί είναι υπέρβαρο καθορίζεται μόνο μέσω σύγκρισης του βάρους ή του ΔΜΣ του με μία μέση τιμή βάρους ή ΔΜΣ για τη συγκεκριμένη ηλικία και φύλο.
Επομένως, η μέθοδος ορισμού του υπέρβαρου ή του παχύσαρκου στα παιδιά βασίζεται στα πιο σύγχρονα πρότυπα ανθρωπομετρικά διαγράμματα ανά ηλικία και φύλο.
Οι επιπτώσεις της παχυσαρκίας
Οι επιπτώσεις της παιδικής παχυσαρκίας εκτείνονται σε πολλά επίπεδα. Οι συχνότερες παθολογικές καταστάσεις που ακολουθούν ή συνοδεύουν την παχυσαρκία είναι το τρίπτυχο της κατάστασης που ορίζεται ως <<μεταβολικό σύνδρομο>> δηλαδή οι διαταραχές των λιπιδίων στο αίμα, η ινσουλινοαντίσταση και η παθολογική ανοχή στην γλυκόζη, δηλαδή η αδυναμία του οργανισμού να διατηρήσει φυσιολογικά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και αρτηριακή υπέρταση.
Επίσης μπορεί να εμφανιστούν προβλήματα αναπνευστικά όπως άπνοια ύπνου ή άσθμα, προβλήματα μυοσκελετικά, γαστρεντερικά όπως γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και άλλα. Οι διαταραχές αυτές μακροπρόθεσμα οδηγούν σε σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, αθηροσκλήρωση και καρδιαγγειακά και αυξάνουν την πιθανότητα τα παιδιά αυτά να γίνουν παχύσαρκοι ενήλικες.
Άλλοι σημαντικοί λόγοι οι οποίοι καθιστούν εξίσου επιτακτική την ανάγκη παρέμβασης στα παχύσαρκα παιδιά είναι διάφοροι ψυχοκοινωνικοί λόγοι οι οποίοι εκφράζονται ως αίσθημα χαμηλής αυτοεκτίμησης, στιγματισμός, κοινωνική απομόνωση, ακόμα και κατάθλιψη.
Ο τρόπος αντιμετώπισης
Η θεραπεία της παιδικής παχυσαρκίας δεν θα πρέπει να εστιάζεται στο σχεδιασμό ενός μεμονωμένου προγράμματος απώλειας βάρους, παρά μόνο αν υπάρχουν σοβαρές ιατρικές επιπλοκές.
Το σωστό είναι να στοχεύει σε μακροπρόθεσμες αλλαγές στον τρόπο ζωής του παιδιού και την γενικότερή του συμπεριφορά σε ότι αφορά την άσκηση και την διατροφή.
Σε πιο πρακτικό επίπεδο να αναφέρω ότι στόχος θα πρέπει να είναι η υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών διατροφής καθημερινά όπως ο αριθμός και η ποιότητα των γευμάτων, η μείωση της κατανάλωσης γλυκισμάτων και αναψυκτικών, η επιλογή υγιεινών σνακ, όπως γιαούρτι με μέλι αντί για κρουασάν με σοκολάτα.
Η ένταξη του πρωινού καθημερινά, η αύξηση κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών, η αύξηση δραστηριότητας αλλά και το προσωπικό παράδειγμα των γονιών το οποίο παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του διατροφικού περιβάλλοντος του παιδιού.
*Έλενα Τρουλλίδου ,Κλινική Διαιτολόγος Διατροφολόγος, εγγεγραμμένο και ενεργό μέλος του Συνδέσμου Διαιτολόγων και Διατροφολόγων Κύπρου, εξειδικευμένη σε θέματα παχυσαρκίας και παιδικής διατροφής, Κλινικών Παθήσεων, Αθλητικής Διατροφής, mydietspot Health Center
elenatroullidou@hotmail.com
τηλ. 22 256752