Οστεοπόρωση ονομάζουμε την μειωμένη οστική αντοχή η οποία αυξάνει τον κίνδυνο καταγμάτων των οστών είτε αυτά είναι αυτόματα (χωρίς προηγηθήσα πτώση ή κτύπημα) είτε αυτά είναι εύκολα (δηλαδή μετά από ελαφρά πτώση η κτύπημα). Σύμφωνα με την Δρ Νικολέττα Κωνσταντίνου, ειδική παθολόγο ,η διάγνωση της οστεοπόρωσης τίθεται μετά από ακτινολογική εξέταση η οποία ονομάζεται DEXA test .
Εφόσον με βάση αυτή ο αποκαλούμενος δείκτης Τ score είναι χαμηλότερος απο -2,5 πρόκυται για οστεοπόρωση.Από την άλλη οστεοπενία οναμάζουμε την μειωμένη αφαλάτωση των οστών που προδιαθέτει σε οστεοπόρωση και το Τ score στην περίπτωση αυτή έχει ενδιάμεσες τιμές δηλαδή μεταξύ -1 εως – 2,5.
Η οστεοπενία από την άλλη, σύμφωνα με την γιατρό, είναι κατάσταση που επίσης πρέπει να αξιολογείται και να αντιμετωπιζεται έγκαιρα με τη λήψη συμπληρωματικών σκευασμάτων ασβεστίου και Βιταμίνης D. Αυτό προκειμένου να προληφθεί η οστεοπόρωση στην οποία ο κίνδυνος καταγμάτων είναι πολύ μεγαλύτερος και της οποίας και η θεραπεία είναι πιο σύνθετη.
Ας δούμε τώρα ποια άτομα ,παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν οστεοπόρωση.Αυτά είναι κυρίως άτομα μεγαλύτερων ηλικιών, με χαμηλό βάρος σώματος, γυναίκες με ορμονική ανεπάρκεια οιστρογόνων δηλαδή είτε πρόωρη εμμηνόπαυση (κάτω των 45) ή αφαίρεση των ωοθηκών , η ακινητοποίηση, η μακροχρόνια λήψη κορτιζόνης ,η μειωμένη λήψη ασβεστίου, η χαμηλή βιταμίνη D και εντερικές παθήσεις όπως η κοιλιοκάκη.
Σύμφωνα με την γιατρό, όλες οι γυναίκες άνω των 65 ετών ή νεότερες εφόσον έχουν κάποιο από τους προαναφερόμενους παράγοντες κινδύνου και όλες οι γυναίκες 15 έτη μετά την εμμηνόπαυση πρέπει να κάνουν έλεγχο ρουτίνας με DEXA test.
Eπιπλέον άτομα με χρόνια νοσήματα, άτομα που πρόκειται να λάβουν θεραπεία μακροχρόνια με κορτιζονη και άτομα άνω των 50 ετών με ανεξήγητα κατάγματα πρέπει να υποβάλλονται σε έλεγχο οστεοπόρωσης.
Η αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης γίνεται φαρμακευτικά αρχικά με συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D σε μεγαλύτερες δόσεις από τις προληπτικές και ακολούθως γίνεται η επιλογή της κύριας αγωγης.
Επιλέγεται ένα είδος από 3 κύριες φαρμακευτικές κατηγορίες: τα διφωσφονικά (πόσιμα ή ενέσιμα ), τα οιστρογόνα (ορμονική υποκατάσταση) ή τα νεότερα ενέσιμα βιολογικά ανάλογα . Η επιλογή γίνεται εξατομικευμένα για τον καθε ασθενή ξεχωριστά.
*Δρ Νικολέττα Κωνσταντίνου
ειδικός παθολόγος