Ο Άντρος Συμεου είναι 34 χρονών, από τα Λυμπια.
Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έφερε εκ γενετής ένα πρόβλημα το οποίο ονομάζεται διπληγία με ελαφριάς μορφής εγκεφαλική παράλυση.
Πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο παιδί με δύναμη ψυχής αφού το όνειρό του ήταν πάντα να ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
Κανείς και τίποτα δεν θα στεκόταν εμπόδιο στο να προσπαθήσει να συμμετάσχει σε αγώνες δρόμου, παρά το ότι το ένα πόδι του εξαιτίας του προβλήματος του, τον δυσκόλευε.
Έτσι, το 2001 με την στήριξη της οικογένειάς του, ο Άντρος, συμμετείχε για πρώτη φορά στα 3000 χιλιόμετρα σε παγκύπριους αγωνες.
Τον Μάιο του 2006 και το τον Ιούνιο του 2006, παίρνει μέρος σε πανελλήνιο πρωταθλημα δρόμου και κατακτά την 1η θέση στα 1500 μετρα.
Την ίδια χρονιά τον Αύγουστο ,συμμετείχα στην Ολλανδια σε παγκόσμιο πρωταθλημα στα 100 μετρα, οπου λίγο η κακιά μέρα και η τύχη τερματίζει στην7η θεση.
Με πολλή προσπάθεια και κόπους, ακολουθούν συμμετοχές στα 60 μέτρα κλειστού στίβου 1η θεση τον Μαιο του 2007.
+3
Στο Μάντσεστερ, όταν συμμετείχε σε παγκοσμιο κυπελλο, ο Άντρος έζησε μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της προσπάθειάς του στον αθλητισμό. Μια προσκληση απο την διεθνη παραολυμπιακη επιτροπη να λαβει μερος σε απευθειας τελικο.
«Για εμένα ήταν ότι πιο τιμητικό και ένοιωθα ότι επιτέλους κάποιος άρχισε να αναγνωρίζει την προσπάθειά μου. Δεν ήταν εύκολο, τίποτα δεν μου χαρίστηκε και μόνο εγώ και η οικογένειά μου ξέραμε έως τότε πόσος κόπος χρειάστηκε από την πλευρά μου για όλες αυτές τις συμμετοχές.» εξηγεί στο HelathNews ο Άντρος Συμεού.
Οι επόμενες χρονιές ήταν η συνέχεια του στοιχήματος για τον αθλητή Άντρο ο οποίος αγνοούσε τις κινητικές του δυσκολίες.
Το 2007,στην Τσεχια κερδίζει την 4η θεση στα 100, το 2008 κερδίζει χρυσο και χαλικινο στα 100 και 200 στο Μαροκο , το 2009 με ατομικο στην Ελλαδα, χρυσο στα 400 και 800 μετρα και δύο χρόνια μετάκατακτά την 8η θεση στην Γερμανια.
Το 2012 πετυγχαίνει ατομική επίδοση 15.30 σε προπόνηση, που είναι και όριο για Ολυμπιαδα « η αλήθεια είναι πως έχω πολύ άγχος κάθε φορά που τρέχω και στον αθλητισμό αυτό κοστίζει» για να συνεχίσει πως «Πρίν από κάθε συμμετοχη πρέπει να παραμένεις συγκεντρωμένος και ήρεμος μακριά από όσους επηρεάζουν αρνητικά.
Κάνω σωστή διατροφή και προσπαθώ να παλεύω καθημερινά για τα όνειρά μου»
+3
Η πάθηση του Άντρου δεν τον καθιστά ανάπηρο και πολλές φορές άκουσε ειδικά σαν παιδί τον χαρακτηρισμό αυτό. Παραδέχεται πως βίωσε ρατσισμό και μέχρι και σήμερα ίσως κάποιοι να τον ειρωνεύονται ή να τον υποτιμούν.
Ωστόσο έχει πολλούς φίλους που τον στηρίζουν και τον προτρέπουν να προχωρά.
«Στα ατομα που αντιμετωπίζουν κάτι παρόμοιο με το πρόβλημά μου, λεω να μην τα βάζουν κατω και αν ασχολούνται με κάποιο άθλημα, ακόμα και την χειροτερη επιδοση να την θεωρουν νικη και να μην στεναχωριουντε για τίποτα. Είμαστε όλοι άνθρωποι και είμαστε ίσοι απλώς κάποιοι πρέπει να προσπαθούν περισσότερο»
Επόμενος στόχος του άντρου, είναι η δημιουργία ομάδας δρομέων Λυμπιων και να βελτιώσει το ατομικό ρεκορ του στα 100 μετρα.
« Η γυμναστική είναι για όλους και εγώ είμαι τυχερός έτσι αισθάνομαι. Για εμένα σημασία εχει ο χαρακτήρας ενος αθλητή και οχι το μετάλλιο και έτσι πρέπει να σκέφτονται όλοι είτε έχουν πρόβλημα είτε όχι».
Ο Άντρος είναι λήπτης δημοσίου βοηθήματος και σε κάθε του προσπάθεια έχει χορηγό το Κοινοτικό Συμβούλιο Λυμπιών και άλλους φίλους. Είναι μια ευαίσθητη ψυχή που μονίμος παλεύει με τα όρια και τις αντοχές του.
* Διπληγία: Είναι η συχνότερη μορφή της εγκεφαλικής παράλυσης. Προσβάλλονται αμφοτερόπλευρα τα κάτω και τα άνω άκρα με τα κάτω να είναι πιο επιβαρυμένα.
Η διπληγία χωρίζεται σε 2 μορφές, στη σπαστική και στην αταξική. Η σπαστική διπληγία έχει κύριο χαρακτηριστικό τον αυξημένο μυϊκό τόνο.
Η διάγνωση είναι εφικτή μετά τον 9ο μήνα.
Κατά τη νεογνική ηλικία ένα διπληγικό βρέφος παρουσιάζει λήθαργο, δυσκολίες στη σίτιση και υποτονία ενώ στη συνέχεια εγκαθίσταται η υπερτονία.
Κατά την κλινική εξέταση, στην όρθια στάση τα κάτω άκρα είναι σε έσω στροφή, προσαγωγή και μερική κάμψη ισχίων, τα γόνατα σε κάμψη και οι ποδοκνημικές σε πελματιαία κάμψη με ανάσπαση έσω.
Όταν η υπερτονία είναι αυξημένη εμφανίζεται «ψαλιδωτή» βάδιση.
Τα άνω άκρα έχουν πρόβλημα μόνο όταν πρόκειται για γρήγορες κινήσεις, οι οποίες δεν έχουν συνέργεια.
Η αταξική μορφή της διπληγίας προκαλείται κυρίως από συγγενή αίτια. Τα βρέφη αρχικά είναι υποτονικά ενώ στη συνέχεια εγκαθίσταται η σπαστικότητα κι έχουν αυξημένα τενόντια αντανακλαστικά.
Στον πρώτο χρόνο περίπου εμφανίζουν τρόμο και αστάθεια στην καθιστή θέση. Η βάδιση και η στάση στην όρθια θέση μπορεί να μην επιτευχθούν επειδή η χρήση των άνω άκρων είναι δύσκολη εξαιτίας της αθέτωσης.
Η διάγνωση της εγκεφαλικής παράλυσης γίνεται από τον παιδίατρο σε πρώτη φάση και όταν επιβεβαιωθούν τα συμπτώματα είναι απαραίτητη η συνεργασία με παιδονευρολόγο.
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρήσει ο γονιός είναι η αδυναμία του βρέφους να στηρίξει το κεφάλι του, καθυστερημένος μυϊκός έλεγχος και ασυντόνιστες κινήσεις.
Όσο πιο έγκαιρη και ακριβής γίνει η διάγνωση τόσο καλύτερη θα είναι για το παιδί η αποκατάστασή του.