Ο χειμώνας φέρνει μαζί του ως γνωστόν και ορισμένες παθήσεις, που μας είναι σπάνιες το καλοκαίρι: Τη γρίππη και τα κρυολογήματα.
Η γρίππη είναι μια οξεία ιογενής λοίμωξη, που χαρακτηρίζεται από πυρετό, ρίγη, πονόλαιμο, πονοκέφαλο, πόνους στο σώμα, κόπωση και σοβαρό βήχα.
Η πάθηση εμφανίζεται συνήθως απότομα, και σε επιδημίες.
Η πρώτη πανδημία γρίππης έχει πιστοποιηθεί το 1580. Μια πανδημία του 1918, ήταν η χειρότερη που καταγράφηκε και προκάλεσε τουλάχιστον 20 εκατομμύρια θανάτους παγκόσμια.
Όταν λέμε ιογενής λοίμωξη στην ιατρική εννοούμε πάθηση που οφείλεται σε ιούς. Ο ιός διαφέρει από το μικρόβιο στο ότι ζεί και αναπτύσσεται μέσα στα κύτταρα.
Γι’αυτό το λόγο η καταπολέμηση των ιών με τα συνήθη αντιβιοτικά φάρμακα είναι αδύνατη.
Έχουν περιγραφεί τρείς τύποι του ιού της γρίπης, οι Α, Β, C, που ανήκουν στην κατηγορία των ορθομυξοιών.
Οι τύποι αυτοί είναι παρόμοιοι αλλά όχι ίδιοι στην κατασκευή και στη μορφολογία. Μάλιστα οι τύποι Α και Β μοιάζουν περισσότερο μεταξύ τους παρά με τον τύπο C.
Ο άνθρωπος προσβάλλεται κυρίως από τους ιούς τύπου Β και C. Όταν ένα κύτταρο προσβληθεί από δύο τύπους του ίδιου ιού, το αποτέλεσμα θα είναι με την ανάμιξη του γενετικού τους υλικού να δημιουργηθεί ένας ιός με διαφορετικά χαρακτηριστικά, μια διαφορετική «ποικιλία» του ιού αυτού.
Από τη στιγμή που το άτομο θα προσβληθεί από τον ιό της γρίππης μέχρι την εμφάνιση των συμπτωμάτων περνούν συνήθως 1-3 μέρες.
Τα συμπτώματα αρχίζουν απότομα, και αν αφεθούν χωρίς κατάλληλη θεραπεία, μπορούν να διαρκέσουν αρκετές μέρες.
Πολλές φορές το άτομο νιώθει αδυναμία για περισσότερο από μια εβδομάδα αφού τα συμπτώματα της πάθησης έχουν υποχωρήσει.
Οι δύο κύριες επιπλοκές της γρίπης, είναι η πρωτοπαθής ιογενής πνευμονία και η δευτεροπαθής βακτηριακή πνευμονία.
Η επιπλοκή αυτή εμφανίζεται πιο συχνά σε υπερήλικες, και είναι υπεύθυνη για την πρόκληση 20000 θανάτων ετησίως στις ΗΠΑ, για κάθε επιδημία γρίπης.
Η παρουσία ή όχι αντισωμάτων στον οργανισμό του ασθενούς, είναι καθοριστική για την σοβαρότητα με την οποία θα εμφανιστούν τα συμπτώματα της γρίπης.
Ακόμα και χαμηλά επίπεδα αντισωμάτων μπορούν να ελαττώσουν την ένταση των συμπτωμάτων και η πάθηση να εμφανιστεί με εικόνα απλού κρυολογήματος.
Αντιμετώπιση της γρίπης.
Ο έλεγχος και η πρόληψη της γρίπης γίνεται με εμβόλια και αντιικά φάρμακα.
Ανενεργά ή εξασθενημένα στελέχη των ιών της γρίπης χρησιμοποιούνται για την παρασκευή των αντιγριππικών εμβολίων.
Τα εμβόλια τροποποιούνται κάθε χρόνο ανάλογα με τις προβλέψεις για τις επικρατούσες μορφές του ιού που θα προκαλέσουν την επιδημία της γρίππης.
Η ομοιοπαθητική κατέχει εξέχουσα θέση τόσο στην πρόληψη όσο και στην θεραπευτική αντιμετώπιση της γρίπης.
Πριν πούμε για το πώς γίνεται αυτό να τονίσουμε από την αρχή ότι η ομοιοπαθητική ουδόλως είναι εναντίον των εμβολίων.
Αντίθετα, ο τρόπος δράσης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων -λαμβανομένου υπόψιν του γεγονότος ότι η ομοιοπαθητική δεν έχει παρενέργειες –προσομοιάζει σε κάποιο βαθμό με τη δράση των εμβολίων.
Α) Πρόληψη.
Όπως είναι καταγεγραμμένο από τις παρατηρήσεις των επιδημιών γρίπης τις τελευταίες δεκαετίες, σε ένα πληθυσμό που θα έρθει σε επαφή με τον ιό θα αναπτύξουν πάθηση και μάλιστα εντονότερη τα άτομα εκείνα που η κατάσταση του ανοσοποιητικού τους συστήματος δεν είναι τόσο ικανοποιητική και ταυτόχρονα έχουν και μια ευπάθεια στο να «κολλήσουν» -όπως λέμε στην κοινή γλώσσα – την πάθηση.
Η ομοιοπαθητική βοηθά τόσο στην ενίσχυση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος, όσο και στην ελάττωση της νοσηρής προδιάθεσης για την εμφάνιση της πάθησης.
Κλινικές παρατηρήσεις αρκετών χρόνων έδειξαν ότι τα άτομα που ακολουθούν την ομοιοπαθητική θεραπεία είναι λιγότερο ευπρόσβλητα σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό στην γρίπη ή στο κοινό κρυολόγημα..
Σε στατιστικές που έγιναν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα τελευταία χρόνια, φαίνεται ότι η ομοιοπαθητική είναι η πιο συχνή επιλογή των ασθενών για την πρόληψη της γρίπης.
Σήμερα κυκλοφορούν και στην Κύπρο, όπως και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, ομοιοπαθητικά φάρμακα για την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος και την προφύλαξη από την εμφάνιση της γρίπης ή των κοινών κρυολογημάτων.
Β) Θεραπεία.
Όταν τα συμπτώματα της γρίπης εμφανιστούν, οι επιλογές του ασθενούς όσον αφορά τη θεραπεία είναι περιορισμένες.
Τα τελευταία χρόνια έχουν κυκλοφορήσει αντιικά φάρμακα για την μείωση της διάρκειας των συμπτωμάτων της γρίπης.
Τα μειονεκτήματα αυτών των φαρμάκων είναι ότι πρέπει να τα πάρει κανείς μέσα στο πρώτο 24ωρο της εμφάνισης των συμπτωμάτων και δεύτερον οι συχνές και δυσάρεστες παρενέργειες που παρουσιάζουν.
Επίσης τα φάρμακα αυτά δεν μπορούν να δοθούν σε έγκυες και παιδιά κάτω του ενός έτους.
Η ομοιοπαθητική ιατρική μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική εκτός από την πρόληψη και στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της γρίπης.
Έτσι περιορίζεται αισθητά η διάρκεια του προβλήματος καθώς και η διάρκεια της περιόδου ανάρρωσης του ασθενούς.
Παρενέργειες, όπως είναι διεθνώς γνωστό, δεν παρουσιάζει κανένα ομοιοπαθητικό φάρμακο, γι’αυτό και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα μπορούν να ληφθούν σε οποιαδήποτε ηλικία, από εγκύους, καθώς και από άτομα με ειδικά χρόνια προβλήματα υγείας.
Η χρήση αντιπυρετικών ή άλλων ανακουφιστικών φαρμάκων όπως και βιταμίνης C, δεν είναι απαγορευτική κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας.
Η ομοιοπαθητική εκτός από την γρίπη εφαρμόζεται με επιτυχία και σε άλλες ιογενείς ή μικροβιακές λοιμώξεις που ταλαιπωρούν το κοινό, κυρίως το χειμώνα.
Τέτοιες είναι το κοινό κρυολόγημα, οι φαρυγγίτιδες, οι ωτίτιδες, οι αμυγδαλίτιδες, οι βρογχίτιδες, οι ιγμορίτιδες και άλλες οξείες φλεγμονές.
+2
* Δρ Κώστας Χατζηκώστας, πρόεδρος της Παγκύπριας Ιατρικής Εταιρίας Ομοιοπαθητικών και μέλος του Ινστιτούντου Ερευνών και εφαρμογών ομοιοπαθητικής ιατρικής, Δικταίον Ιατρικό Διαγνωστικό Κέντρο, τηλέφωνο 22325252, 99624845