Το τέλος της αποικιοκρατίας στην Κύπρο και τα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκουν το Λεπροκομείο της Κύπρου στη Στέγη Άγιος Χαράλαμπος παρά την αλυκή της Λάρνακας.
Γνωρίζουμε όμως ότι το πρώτο λεπροκομείο στο νησί λειτούργησε γύρω στο 1800 και βρισκόταν λίγο έξω από τα τείχη της Λευκωσίας σε μια δασώδη περιοχή που εκετεινόταν από την Αγλατζιά μέχρι τις σπηλιές της Αγίας Παρασκευής και τον λόφο που βρίσκεται σήμετα το ξενοδοχείο Χίλτον.
Η μεγάλη αυτή έκταση γης ήταν δωρεά του δραγομάνου Χατζηγιωργάκη Κορνέσιου.
Για πολλές δεκαετίες οι λεπροί ήταν απομονωμένοι στο δάσος τους ζώντας σε άθλιες συνθήκες σε πρόχειρες καλύβες και στις σπηλιές της γύρω περιοχής πραγματικά σωματικά ράκη που τους απαγορευόταν η είσοδος στην Λευκωσία.
Με την άφιξη τους οι Άγγλοι το 1878 άρχισαν να αναδιοργανώνουν τη διοίκηση του Λεπροκομείου. Εκδόθηκε ειδική νομοθεσία και αναβαθμίστηκαν τα καταλύματά τους Ο αριθμός των λεπρών την εποχή εκείνη κυμαινόταν μεταξύ 70 έως 125. Αργότερα τον τελευταίο χρόνο λειτουργίας του πρώτου Λεπροκομείο έφτασε μέχρι τους 215.
Συγκλονιστικές λεπτομέρειες της διαβίωσης των λεπρών περιγράφει ο Ελλαδίτης ιστορικός Κυριάκος Χατζηκυρικαίδης όπου παρουσιάζονται πολλέ ςτραγικές προσωπικές ιστορίες των ασθενών, καταδικασμένων σε ισόβια απομόνωση. Αναφέρονται οι αγώνες των λεπρών για περισσότερα δικαιώματα, ιατρική περίθαλψη και ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι τους.
+4
( Στην φωτογραφία, λεπρός από το Λεπροκομείο Λευκωσίας το 1950)
Ξεχωριστός μαχητής ήταν ο ασθενής Χριστόφορς Σάββα 1895-1967 από το χωριό Απεσιά της επαρχίας Λεμεσού ο οποίος το 1951 κατέγραψε στο βιβλίο του «η ζωή μου στην κοιλάδα Κλαυθμώνος» τη φρικτή ζωή και τις εμεπιρίες του στο Λεπροκομείο και ίδρυσε την Αδελφότητα Ασθενών Λεπροκομείου « ο Πόνος»
Οι εναπομείναντες λεπροί μεταφέρθηκαν το 1953 στη Λάρνακα σε μια περιοχή κοντά στην αλυκή , έκτασης 95 εκταρίων και το νέο Λεπροκομείο ονομάστηκε «Στέγη Άγιος Χαράλαμπος».
+4
( Στην φωτογραφία, η εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου)
Οι ίδιοι οι λεπροί έκτισαν το εκκλησάκι του Αγίου Χαράλαμπου που υπάρχει και σήμερα. Το νέο Λεπροκομείο διέθετε νοσοκομείοο, οδοντιατρείο, λέσχη για ψυχαγωγία των ασθενών, συνεργατικό παντοπωλείο, γραφεία προσωπικού και οικίες για το νοσοκόμο και τον ιερέα.
Υπεύθυνος γιατρός ήταν ο εκάστοτε διευθυντής της Δερματολογικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείο Λευκωσίας. Αρχικά ήταν ο Κύπριος Θεοφανίδης και αργότερα ο Γεώργιος Καίσαρης. Νοσοκόμοι οι οποίοι είχαν και την διοικιτική μέριμνα του Λεπροκομείου διετέλεσαν οι Αντρεάς Κυριάκου γνωστός ως ΠΑΝΑΗΣ και αργότερα ο Αργυρός. Ο νοσοκόμος της Δερματολογικής Κλινικής Δημήτρης Μανώλης ο οποίος εργάστηκε και με τους δύο γιατρούς, θυμάται τις εβδομαδιαίες επισκέψεις στο Λεπροκομείο. Στην μνήμη του συνατξιούχου σήμερα νοσηλευτή μένει ανεξίτηλα χαραγμένη η εικόνα ενός πεντακάθαρου και καλά οργανωμένου ιδρύματος.
+4
( στην φωτογραφία, λεπροί με τους νοσηλευτές τους )
Οι λεπροί αξιολογούνταν με ειδική εξέταση για να διαπιστωθει΄αν ήταν μολυσματικοί ώστε να αποφασιστεί η συνέχιση της παραμονής τους στο Λεπροκομείο. Οι περισσότεροι σιγά σιγά μπόρεσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, με την ασθένεια να εκλίπει από την Κύπρο.
Το Λεπροκομείο « Άγιος Χαράλαμπος» στην Λάρνακα τελικά έκλεισε και το 2014 ανακοινώθηκε απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ότι στον χώρο θα στεγαστούν το Ινστιτούντο Υδρογονανθράκων του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Από το παλιό Λεπροκομείο στη Λευκωσία τίποτα δεν έμεινε να θυμίζει την δυστυχία και τον πόνο εκατοντάδων ανθρώπων. Αμέσως μετά την δυάλιση του στον ίδιο χώρο κτίστηκε το κτήριο όπου στεγάστηκε η Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου και αργότερα το Πανεπιστήμιο Κύπρου και τα εργαστήρια του Κέντρου Παραγωγικότητας. Το όνομα του μεγάλου δωρητή τεράστις έκτασης γηε που βρισκόταν έξω από την πόλη της Λευκωσίας κατά το 1800 δόθηκε στο δημοτικό σχολείο το οποίο βρίσκεται δίπλα από το Πανεπιστήμιο Κύπρου, «Δημοτικό σχολείο Χατζηγιωργάκη Κορνέσιου»
+4
( στην φωτογραφία, λεπρός με παραμορφωμένο πρόσωπο το 1950 )
Παγκόσμια ημέρα λέπρας , 31 Ιανουαρίου
Στόχος είναι η ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας για την ασθένεια της λέπρας, που δεν έχει αξαλειφθεί και πλήττει 3 εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο.
Η λέπρα ( Νόσος του Χάνσεν ) εξακολουθεί να πλήττει περισσότερους από 5.000 νέους ασθενείς κάθε χρόνο στις χώρες του Δυτικού Ειρηνικού παρότι θεωρείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) ότι έχει εκλείψει στην περιοχή από το 1991.
Με τον όρο λέπρα, ή αλλιώς νόσος του Χάνσεν, εννοείται χρόνια λοιμώδης ασθένεια του ανθρώπου, που προκαλείται από τα μυκοβακτήρια Mycobacterium leprae και Mycobacterium lepromatosis
Η ασθένεια πήρα τ’ όνομά της από το αρχαίο ελληνικό ρήμα λέπω που σημαίνει ξεφλουδίζω. Στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα αναφέρεται ως «leprosy» μετά από μετάφραση της λέξης μέσω της λατινικής γλώσσας.
Η Ιαπωνία είναι το μόνο κράτος που ακόμα κρατά τους ασθενείς σε σανατόρια. Έχει κατά καιρούς ψηφίσει νόμους στο σύνταγμά της για την πρόληψη της εξάπλωσης της λέπρας.
Όπως γράφει η επίσημη Ιστοσελίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τη λέπρα, "Ο μηχανισμός μετάδοσης της λέπρας είναι η παρατεταμένη στενή επαφή με πάσχοντα και η μετάδοση γίνεται κυρίως με τα ρινικά σταγονίδια"
Πηγή : Κυπρίων ιατρών έργα, η ιατρική στην Κύπρο 1950-1960 Λάκης Κ Αναστασιάδης