Η αορτοστεφανιαία παράκαμψη (bypass), είναι το πιο σύνηθες χειρουργείο καρδιάς που γίνεται σήμερα. Είναι δοκιμασμένο στο χρόνο και εξαιρετικά ασφαλές και αποτελεσματικό.
Ο σκοπός του χειρουργείου είναι να παρακάμψει τα σημεία των στεφανιαίων που παρουσιάζουν στένωση για την καλύτερη επαναιμάτωση του καρδιακού μυός.
Το χειρουργείο μπορεί να διαρκέσει από δύο έως έξι ώρες, ανάλογα με τον αριθμό των παρακάμψεων (bypasses) που χρειάζεσθε.
Εάν λοιπόν δημιουργηθεί στένωση σε μία ή περισσότερες στεφανιαίες αρτηρίες που μπορεί να αποβεί μοιραία, παρουσιαστεί στηθάγχη η οποία δε βελτιώνεται με φαρμακευτική αγωγή ή υπάρξουν επιπλοκές μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου τότε η χειρουργική αντιμετώπιση ίσως να είναι η μόνη λύση.
Ο σκοπός του χειρουργείου είναι να παρακαμφθεί κάθε αποφραγμένη αρτηρία με ένα υγιές αγγείο.
Η παράκαμψη επιτυγχάνεται με τη συρραφή ενός μοσχεύματος μεταξύ της αορτής και των νοσούντων αρτηριών, λίγο πιο κάτω από το αποφραγμένο σημείο.
Μπορεί να χρειαστείτε μία ή περισσότερες παρακάμψεις ανάλογα με τον αριθμό των στενώσεων που έχετε και την έκταση του καρδιακού μυός που επηρεάζουν.
Στο παρελθόν χρησιμοποιούσαν κυρίως φλεβικά μοσχεύματα που τα έπαιρναν από το πόδι, αλλά σήμερα προτιμώνται τα αρτηριακά (μαστικές αρτηρίες ή έσω θωρακικές αρτηρίες) που τα παίρνουμε από το στήθος, γιατί έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, ενώ αντιθέτως η μέση διάρκεια ζωής των φλεβικών είναι 5-15 χρόνια.
Όταν χρησιμοποιείται φλεβικό μόσχευμα από το πόδι, η μια άκρη αναστομώνεται (ράβεται) στην αορτή και η άλλη μετά τη στένωση της στεφανιαίας αρτηρίας.
Η λήψη του φλεβικού μοσχεύματος από το πόδι σας δεν εμποδίζει την ροή του αίματος σ’ αυτή την περιοχή, ούτε την ικανότητα της βάδισης.
Όταν χρησιμοποιείται η έσω μαστική αρτηρία, η μια άκρη παραμένει προσαρτημένη σε ένα κλάδο της αορτής και η άλλη άκρη αναστομώνεται μετά την στένωση της στεφανιαίας αρτηρίας.
Ένα άλλο μόσχευμα που χρησιμοποιείται τακτικά είναι η κερκιδική αρτηρία η οποία παρασκευάζεται από το χέρι του ασθενούς. Μακροχρόνιες μελέτες έχουν δείξει αποτελέσματα ανάλογα των φλεβικών μοσχευμάτων.
Ας σημειωθεί ότι η παρασκευή τόσο της μαστικής όσο και της κερκιδικής αρτηρίας γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επηρεάζεται η αιμάτωση των σημείων του σώματος από όπου ελήφθησαν.
Οξυγονωμένο αίμα ρέει δια μέσου του μοσχεύματος στον καρδιακό μυ.
Η επαναιμάτωση που επιτυγχάνεται με αυτόν τον τρόπο βελτιώνει την καρδιακή λειτουργία και ανακουφίζει από τον στηθαγχικό πόνο.
Η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας, οι καινούργιες τεχνικές (πάλλουσα καρδιά, κλπ), τα σύγχρονα φάρμακα και η επιδεξιότητα του χειρουργού καθιστούν τα χειρουργεία αορτοστεφανιαίας παράκαμψης εξαιρετικά αξιόπιστα και ασφαλή.
Η εγχείρηση της επαναιμάτωσης του μυοκαρδίου φέρει κίνδυνο 1% – 2% για την πλειονότητα των ασθενών, ενώ για τις βαρύτερες περιπτώσεις, όπως όταν το μυοκάρδιο έχει υποστεί σημαντική βλάβη από προηγούμενα εμφράγματα, είναι υψηλότερο.
Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την σοβαρότητα ενός χειρουργείου καρδιάς, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε παρ’ όλα αυτά ένα χειρουργείο αορτοστεφανιαίας παράκαμψης ως χειρουργείο ρουτίνας.
*Δρ. Θέμης Κομοδρόμος ,Καρδιολόγος, επεμβατικός καρδιολόγος στο Αρεταίειο Νοσοκομείο, όροφος -1,22 200 300