ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΠΕΤΡΕΣ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ?
Οι μικρού μεγέθους πέτρες, (μεταξύ 2-4 χιλιοστά) είναι δυνητικά πολύ πιο επικίνδυνες από τις μεγαλύτερες (> 6 χιλιοστών), επειδή χωράνε να περάσουν μέσα από το λεπτό σωληνάκι που ενώνει την χοληδόχο κύστη με υπόλοιπο σύστημα των πόρων ( κυστικός πόρος).
Σε αυτή την περίπτωση οι πετρούλες ακολουθούν την ροή της χολής, όπου περνώντας μέσα από ένα στενό πέρασμα που λέγεται “φύμα του Vater” είναι δυνατόν να προκαλέσουν ερεθισμό στο πάγκρεας, με αποτέλεσμα την πρόκληση οξείας παγκρεατίτιδας.
Η παγκρεατίτιδα μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση, η οποία στις πιο σοβαρές μορφές της (βαριά νεκρωτική παγκρεατίτιδα), απαιτεί μακροχρόνια και εξειδικευμένη αντιμετώπιση σε μονάδα εντατικής θεραπείας, ενώ μπορεί να είναι και θανατηφόρα.
ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΕΤΡΕΣ ΑΚΙΝΔΥΝΕΣ ?
Οι μεγαλύτερες πέτρες θεωρούνται λιγότερο επικίνδυνες γιατί “εγκλωβίζονται” μέσα στην χοληδόχο κύστη, ΑΛΛΑ δεν είναι ακίνδυνες !
Οι παρουσία χολόλιθων είναι η κυριότερη αιτία δημιουργίας “χολοκυστίτιδας”, δηλαδή φλεγμονής στην χοληδόχο κύστη.
Η χολοκυστίτιδα αρχικά εμφανίζεται με πόνο και τάση για εμετό. Εάν δεν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, εξελίσσεται σε εμπύημα που μπορεί να καταλήξει σε νέκρωση και διάτρηση του τοιχώματος της χοληδόχου και δημιουργία βαριάς περιτονίτιδας.
Σε αυτή τη φάση ο ασθενής έχει ψηλό πυρετό, δυνατό πόνο σε όλη την κοιλιά και η ζωή του απειλείται σοβαρά. Ιδιαίτερα κινδυνεύουν από αυτή την εξέλιξη ηλικιωμένα άτομα και αυτοί που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη.
ΠΟΤΕ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΤΑΙ Η ΧΟΛΟΛΙΘΙΑΣΗ ?
Η χολολιθίαση τις περισσότερες φορές δεν εμφανίζει συμπτώματα για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Δεν προτείνουμε “προφυλακτική” χολοκυστεκτομή δεδομένου ότι και το ίδιο το χειρουργείο έχει τους κινδύνους του, ωστόσο η παρουσία μικρών χολόλιθων κάνει του χειρουργούς ιδιαίτερα ανήσυχους και επιφυλακτικούς.
Ασθενείς που εμφάνισαν ήδη ένα ή δύο επεισόδιο με δυνατό πόνο και ναυτία τα οποία πέρασαν, έστω και χωρίς θεραπεία, έχουν ένδειξη για χειρουργείο.
Στατιστικά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το επεισόδιο να επαναληφθεί με “δυσμενείς” συνέπειες.
Ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη πρέπει να χειρουργούνται εν ψυχρώ.
Οι ασθενείς αυτοί έχουν αυξημένες πιθανότητες να κάνουν βαριά πυώδη μέχρι και νεκρωτική γαγγραινώδη χολοκυστίτιδα χωρίς να εμφανίσουν την ανάλογη κλινική εικόνα.
Άτομα που ζουν και εργάζονται σε απομακρυσμένες και απομονωμένες περιοχές (π.χ. ναυτικοί σε μεγάλα ταξίδια) ή ηλικιωμένα άτομα με συνυπάρχουσες παθήσεις (π.χ. λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων λόγω αρρυθμιών), θα πρέπει να χειρουργούνται προγραμματισμένα ακόμα και πριν την εμφάνιση συμπτωμάτων.
ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΟ Ή ΡΟΜΠΟΤΙΚΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ?
Το 1987 έγινε η πρώτη Λαπαροσκοπική Χολοκυστεκτομή από τον Philippe Mouret στην Γαλλία και έκτοτε καθιερώθηκε ως η μέθοδος εκλογής με αποτέλεσμα σταδιακά , πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, το ανοικτό χειρουργείο να εγκαταλειφτεί οριστικά. Δέκα χρόνια μετά (1997), έγινε η πρώτη στον κόσμο Ρομποτική Χολοκυστεκτομή από τον Cadiere.
Η Ρομποτική τεχνολογία κατάφερε να ξεπεράσει τις τεχνικές δυσκολίες και τους περιορισμούς των Λαπαροσκοπικών εργαλείων, ωστόσο και οι δύο μέθοδοι είναι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές και εξίσου πολύτιμα εργαλεία στο οπλοστάσιο των χειρουργών.
Στην περίπτωση της χολοκυστεκτομής ή επιλογή της μία ή της άλλης μεθόδου εξαρτάται από την διαθεσιμότητα ή όχι του Ρομποτικού συστήματος, την εμπειρία και την επιλογή ή όχι του χειρουργού, όπως και από την επιθυμία του ασθενούς.
Η προσωπική μου επιλογή για την χολοκυστεκτομή όπως και για όλες σχεδόν τις επεμβάσεις της κοιλιάς, είναι πάντα υπέρ της Ρομποτικής χειρουργικής, χωρίς αυτό να αποκλείει την Λαπαροσκοπική ή και την Ανοικτή χειρουργική ανάλογα με τις συνθήκες
* Δρ Ελένη Καραφωκά Μαύρου,χειρούργος πεπτικού, με ειδικότητες, Λαπαροσκοπική - Ρομποτική, χειρουργική και χειρουργική ογκολογία, 99400409 ( +306932582182)
Τηλ Κλινικής: 25200100,
'a0eleni.karafoka@karafoka.gr