Στις 16 Μαρτίου 2003 ο Κύπρος Ξενοφώντος,αποχωρώντας τα ξημερώματα από το club που διασκέδαζε, έπεσε στο πηγάδι του ανελκυστήρα, οι θύρες του οποίου είχαν ανοίξει, χωρίς να ήταν εκεί ο κλωβός..
Ο νεαρός προσέφυγε στην Δικαιοσύνη.
Αν και το πρωτόδικο δικαστήριο αθώωσε του διευθυντές του νυχτερινού κέντρου, το εφετείο την ανέτρεψε αυτή την απόφαση θεωρώντας την λανθασμένη από την στιγμή που ο ανελκυστήρας τελούσε υπό την ευθύνη της επιχείρησης.
Οι αποφάσεις
Το πρωτόδικο δικαστήριο με την απόφαση του έριξε την ευθύνη στον τότε νεαρό κάνοντας αποδεκτές δύο μαρτυρίες.
Πρώτη τη μαρτυρία του συντηρητή του ανελκυστήρα, ο οποίος υποστήριξε ότι τρεις ημέρες πριν από το ατύχημα έκανε έλεγχο στον ανελκυστήρα χωρίς να εντοπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα.
Η δεύτερη μαρτυρία ήταν αυτή του εμπειρογνώμονα, ο οποίος, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είπε ότι για να στραβώσει το μάνταλο ασφάλειας στον 3ο όροφο που βρισκόταν το κλαμπ, σημαίνει ότι πολλά άτομα εξάσκησαν τεράστια βία επάνω στη θύρα.
Το δικαστήριο διαμόρφωσε τη θέση ότι ο 26χρονος επιχείρησε να ανοίξει τη θύρα και αυτόματα μπήκε στο ασανσέρ χωρίς να κοιτάξει εάν ήταν στη θέση του ο κλωβός.
Στραβό το μάνταλο...
Διαπιστώθηκε ότι οι πόρτες άνοιξαν μόνες τους λόγω ενός μάνταλου το οποίο είχε στραβώσει.
Τελικά...
Στις 15 Δεκεμβρίου του 2016 το Ανώτατο Δικαστήριο επιδίκασε υπέρ του Κύπρου Ξενοφώντος αποζημιώσεις ύψους 735.000 ευρώ συν τους τόκους από τον Οκτώβριο του 2011.
Το ποσό έπρεπε να καταβάλει η εταιρεία και οι διευθυντές της.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το κλαμπ ήταν ασφαλισμένο για το ποσόν των 200.000 λιρών Κύπρου σε σχέση με ατυχήματα.
Ωστόσο ούτε η ασφάλεια πληρώνει οτιδήποτε.
100% ανάπηρος
Αποτέλεσμα της πτώσης, ήταν ο 26χρονος τότε Ξενοφώντος, να μείνει 100% ανάπηρος χωρίς να είναι σε θέση να εργαστεί.
Σήμερα ο Κύπρος ακούει από τους τότε ιδιοκτήτες του μαγαζιού ότι ...κωλύονται να πληρώσουν το ποσό της αποζημίωσης...και είναι αναγκασμένος να ζήσει με ένα επίδομα και με μια ψυχή γεμάτη τραύματα και εικόνες μια στιγμής που στιγμάτισε το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο ίδιος αναγκάζεται όπως προσθέτει το δημοσίευμα, να διαμένει από τότε με την οικογένεια του λαμβάνοντας ένα επίδομα αναπηρίας της τάξης των 500 ευρώ.
Η οικογένεια του Ξενοφώντος υποστηρίζει πως οι ιδιοκτήτες όταν η υπόθεση οδηγήθηκε στο Εφετείο, φρόντισαν να «ξεφορτωθούν» όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία καθώς είχε προσυμφωνηθεί ότι σε περίπτωση δικαίωσης του Ξενοφώντος η πλήρης αποζημίωση θα ήταν 735.000 ευρώ.
+3
+3
Κατάθεση ψυχής από τον ίδιο: «Διερωτώμαι γιατί τελικά υπάρχουν τα δικαστήρια;»
Ο Κύπρος σήμερα στα 40 του χρόνια, ανοίγει την ψυχή του στο HealthNews,
«Όλα αυτά τα χρόνια τα πέρασα με εγχειρίσεις, ακινησία στο κρεβάτι με στερήσεις και δάνεια. Από εκείνο το βράδυ η ζωή μου άλλαξε ριζικά.
Η κατάσταση μου ήταν κρίσιμα, αρκετά κρίσιμα, στο νοσοκομείο και όταν ξεπέρασα κάπως τον κίνδυνο για τη ζωή μου έφυγα για το Ισραήλ με δικά μου έξοδα και δική μου ευθύνη για να αποφύγω τον ακρωτηριασμό και των δυο μου ποδιών»,
Στη συνέχεια περιγράφει τον Γολγοθά που ανέβηκε μετά το μοιραίο βράδυ.
«Στο Ισραήλ έκανα αρκετές εγχειρίσεις πολλών χιλιάδων λιρών και όταν επέστρεψα συνέχισα κι άλλες εγχειρίσεις στον ΔΡ Αλκιβιάδη που θέλω να αναφέρω στη Λεμεσό και καθημερινά φυσιοθεραπεια. Αυτή είναι η ζωή μου από τότε μέχρι σήμερα με όλες τις στερήσεις που συνεπάγονται.. χάνοντας την φυσιολογική ζωή μου. Σήμερα, πρέπει να ζήσω από τα 500 ευρω σύνταξη ανικανότητας. Είχα μόνο τη στήριξη της οικογενείας μου και καμιά βοήθεια από κανένα ούτε ψυχολογική ούτε οικονομική. Είμαι ανίκανος από τα 25 είμαι 40 χρόνων χωρίς εισόδημα μένω αναγκαστικά με τους γονείς μου..και συνεπώς δεν μπορώ ούτε να δουλέψω. Οι γιατροί μου είπαν ότι έχω ανεπανόρθωτες αναπηρίες στα πόδια και στο ένα χέρι. Αυτό που βίωσα και που νοιώθω δεν μπορώ να το μεταφέρω με λόγια.
Καταλήγοντας ο Κύπρος συγκινημένος και με αίσθημα αδικίας, διερωτάται γιατί υπάρχουν δικαστήρια αφού όπως λέει ο ίδιος δικαιώθηκε μόνο στα χαρτιά
«Νιώθω θυμωμένος, αδικημένος σακατεμένος και έκκληση μου είναι προς όλους τους αρμοδίους κυβέρνηση, υπουργούς δικαστές να σεβαστούν την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και να αποζημιωθώ..έστω! Περίμενα 14 χρόνια να δικαιωθώ και δικαιώθηκα μόνο στα χαρτιά. Διερωτώμαι γιατί τελικά υπάρχουν δικαστήρια;»