Θα ήθελα να απαντήσω σε κάποιες απο τις πιο συχνές ερωτήσεις που δέχομαι από ασθενείς οι οποίοι θέλουν να αλλάξουν το χαμόγελό τους. Η πρώτη ερώτηση που γίνεται είναι: «πώς μπορώ να αλλάξω το χαμόγελό μου;».
Η απάντηση στην ερώτηση αυτή δεν είναι και τόσο απλή.
Σε περίπτωση που ο ασθενής έχει το τέλειο σχήμα, μέγεθος, θέση, επιφανειακή υφή (δόντια χωρίς ρωγμές, μικροσφραγισματα, ή κάποιες άλλες ανωμαλίες στην επιφάνειά τους) στα δόντια του και επιθυμεί να αλλάξει μόνο το χρώμα τους, τότε μπορούμε βέβαια να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα με μια απλή λεύκανση.
Δυστυχώς, όμως, ελάχιστοι τέτοιοι ασθενείς επισκέπτονται τα ιατρεία. Δυστυχώς, επίσης, η λεύκανση είναι η μόνη επιλογή που προσφέρεται συνήθως ως λύση για την επίτευξη ενός ομορφότερου χαμόγελου. Ακούω συχνά το επιχείρημα «μα, γιατρέ μου, πάρα πολλοί φίλοι και γνωστοί μου έκαναν απλά μια λεύκανση».
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι το γεγονός ότι οι ασθενείς δεν πληροφορούνται για όλες τις επιλογές που υπάρχουν, για να μπορούν να πάρουν μια απόφαση έχοντας όλα τα δεδομένα.
Και εάν θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά μας με υπευθυνότητα, τότε οφείλουμε να παρουσιάζουμε στους ασθενείς μας όλες τις επιλογές, ούτως ώστε να λαμβάνουν οι ίδιοι την απόφαση του πώς θα προχωρήσουν.
Η επόμενη ερώτηση αφορά την περίπτωση που υφίσταται κάποιο θέμα πέραν του χρώματος, που αφορά το σχήμα, το μέγεθος, τη θέση ή την επιφανειακή υφή των δοντιών.
Πριν απαντήσουμε αυτή την ερώτηση, θα ήθελα να δώσω κάποιες πληροφορίες ως προς το ποια θέματα μπορεί να παρουσιάζονται όσον αφορά τα χαρακτηριστικά αυτά: Όσον αφορά το σχήμα και μέγεθος των δοντιών, θεωρούνται προβληματικά σε περιπτώσεις κατά τις οποίες υφίστανται μικροσπασίματα, αποτριβές που πηγάζουν από το γεγονός ότι ο ασθενής «τρίζει» ή «σφίγγει» τα δόντια του, ή σε περιπτώσεις όπου, λόγω διατροφής, έχει χάσει μέρος της οδοντικής ουσίας, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η αρχιτεκτονική δομή του δοντιού.
Η θέση θεωρείται προβληματική, όταν ένα ή περισσότερα δόντια είναι έκτοπα, δεν έχουν δηλαδή τη σωστή θέση στον οδοντικό φραγμό. Πρόβλημα με την επιφανειακή υφή (texture), έχουμε λόγω απώλειας οδοντικής ουσίας για οποιοδήποτε λόγο, ή όταν λόγω της ύπαρξης σφραγισμάτων, τα δόντια χάνουν τη γυαλιστερή και λαμπερή όψη τους.
Εδώ θα αναφέρω και ένα πρόβλημα που, τις περισσότερες φορές, δεν το παρατηρούν οι ασθενείς και είναι η μη παραλληλότητα του μασητικού επιπέδου, όταν δηλαδή το μασητικό επίπεδο εχει μια δεξιά η αριστερή απόκλιση.
Όλα αυτά τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με την εφαρμογή των ολοκεραμικών όψεων πορσελάνης, ή όπως λέγονται διεθνώς, veneers.
Πριν εξηγήσω τι ακριβώς είναι οι όψεις, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που κατά την γνώμη ειναι πολύ σημαντικό: Τα περισσότερα απο τα προβλήματα που ανέφερα πιο πάνω δεν είναι προβλήματα που προκαλούν πόνο, αλλά επηρεάζουν κυρίως την εμφάνιση.
Η λύση τους, δηλαδή το smile design, είναι μια συναισθηματική κυρίως απόφαση, η οποία δύναται να αλλάξει τη ζωή του ασθενούς σε προσωπικό, κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο.
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα προχωρούσα με έναν ασθενή ο οποίος χρειάζεται να πειστεί για να λάβει την απόφαση της αλλαγής, αλλά μόνο με ασθενείς οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να αλλάξουν το χαμόγελό τους και να πάρουν τη ζωή τους σε ένα άλλο επίπεδο.
Επανερχόμενος στις όψεις, πολλές φορές για να γίνω κατανοητός, αναφέρομαι σε αυτές σαν «φέτες» από πορσελάνη οι οποίες εφαρμόζονται στα δόντια για να αλλάξουν το χρώμα, σχήμα, μέγεθος και την επιφανειακή υφή των δοντιών.
Αυτό είναι αυθαίρετο· κάθε όψη είναι ένα κόσμημα που κτίζεται με γνώση και τέχνη για να προσδώσει στο χαμόγελο την αρμονία με το πρόσωπο.
Για μένα προσωπικά, η όψη είναι η μεγαλύτερη καινοτομία στην οδοντιατρική, παρότι πολλοί συνάδελφοί μου διαφωνούν. Για τη δημιουργία της όψης χρειάζεται η ομαδική δουλειά του οδοντιάτρου και του κεραμίστα (οδοντοτεχνίτη).
Ο οδοντίατρος πρέπει να παρασκευάσει προσεκτικά και οσο πιο συντηρητικά μπορεί τα δόντια και ο κεραμίστας πρέπει να επιστρατεύσει την γνώση και την τέχνη του και όχι απλώς να κτίσει κομμάτια πορσελάνης, αλλά όψεις που να αποτυπώνουν το χαρακτήρα του χαμόγελου αλλά και την προσωπικότητα του ατόμου.
Είναι αλήθεια ότι ειναι ιδιόρρυθμες κατασκευές, όταν φυσικα και ο οδοντίατρος αλλά και ο κεραμίστας δεν ειναι εξοικειωμένοι με αυτές· γιατί όταν δεν κατασκευαστούν σωστά, όχι μόνο θα έχουν φτωχά αισθητικά αποτελέσματα, αλλά μπορούν να δημιουργήσουν και φλεγμονές στα ούλα. Πολλοί ασθενείς μπερδεύουν τις όψεις με τις στεφάνες.
Η όψη ειναι μια πολυ πιο συντηρητική αποκατάσταση και απαιτεί ελάχιστη παρασκευή της εξωτερικής επιφάνειας του δοντιού, σε αντίθεση με την στεφάνη που απαιτεί παρασκευή ολόκληρου του δοντιού. Η όψη είναι μια πολύ λεπτή κατασκευή, μερικά μόνο μιλίμετρα και ενώ έξω από το στόμα είναι εξαιρετικά ευαίσθητη και εύθραυστη, όταν συγκολληθεί στην επιφάνεια του δοντιού ενσωματώνεται εξαιρετικά, γίνεται μέρος του δοντιού και πολύ δύσκολα μπορεί να αποσπαστεί.
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω και κάποιες πληροφορίες για την ορθοδοντική (ή τα «σιδεράκια», όπως χαρακτηριστικά τα ονομάζουν οι ασθενείς). Η ορθοδοντική λοιπόν είτε η κλασική, είτε με τους νάρθηκες, είναι πάντα μια εναλλακτική επιλογή.
Εάν η θέση των δοντιών στο οδοντικό τόξο δεν είναι τόσο άσχημη, ο ασθενής είναι απρόθυμος να περάσει την διαδικασία της ορθοδοντικής θεραπείας και ειναι γύρω στα σαράντα, τότε ξεκάθαρα θα του προτείνω όψεις.
Και αυτό γιατί, όπως έχω αναφέρει πιο πάνω, με τις όψεις δεν διορθώνουμε μόνο την θέση, αλλά το σχήμα, το χρώμα, το μέγεθος και την επιφανειακή υφή των δοντιών. Τώρα, θα αναρωτηθείτε γιατί αναφέρθηκα στην ηλικία των σαράντα ετών.
Από την κλινική μου εμπειρία έχω δει ότι αυτή είναι η πιο κατάλληλη ηλικία για κάποιον να κάνει αλλαγές στην εμφάνισή του, είναι δηλαδή πιο δεκτικός σ’ αυτές τις αλλαγές. Σε πιο μικρές ηλικίες, γενικά προτιμώ να προσεγγίζω πιο συντηρητικά αυτά τα περιστατικά, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που είναι απαραίτητη η εφαρμογή ορθοδοντικής θεραπείας πριν προχωρήσουμε με όψεις.
Τι γίνεται τώρα όταν ασθενείς που έχουν δόντια σε πολύ άσχημη κατάσταση που πιθανόν να χρειαστεί να εξαχθούν ή δεν έχουν καθόλου δόντια, αλλά απαιτούν ενα ωραίο και ελκυστικό χαμόγελο;
Σ’ αυτή την περίπτωση θα πρέπει να σκεφθούμε τα εμφυτεύματα. Θα πρέπει να καταστρώσουμε ένα σχέδιο θεραπείας με τον οδοντίατρο που θα τοποθετήσει τα εμφυτεύματα και θα πρέπει να εξηγήσουμε στον ασθενή μας ότι θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να αποκτήσει ένα ωραίο χαμόγελο.
Είναι πολύ σημαντικό, ο οδοντίατρος που θα σχεδιάσει το χαμόγελο να ακούσει τον ασθενή με μεγάλη προσοχή για το ποιες αλλαγές θέλει στο χαμόγελο του.
Μ’ αυτό τον τρόπο, όχι μόνο θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του ασθενή, αλλά θα τον βοηθήσει να πάρει και όλες τις σωστές αποφάσεις.
+2
