Ο Σπύρος Κυπριανού ο δεύτερος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1932. Ανέλαβε την προεδρία της Κύπρου διαδεχόμενος ως Πρόεδρος Βουλής τον Αύγουστο του 1977 τον ιστορικό ηγέτη Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ ο οποίος είχε πεθάνει από έμφραγμα μυοκαρδίου.
Στην ηλικία των 45 χρονών ήταν ο νεαρότερος πρόεδρος κατά τα πρώτα πενήντα πέντε χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήταν νυμφευμένος και πατέρας δύο υιών.
+6
Σπούδασε νομικά στο Λονδίνο και υπήρξε φλογερός αγωνιστής για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Την δεκαετία του 1950 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος τον διόρισε εκπρόσωπο της Εθναρχίας στο Λονδίνο και με την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας τον επέλεξε ως πρώτο Υπουργό Εξωτερικών.
Ο Σπύρος Κυπριανού ταξίδευε ακατάπαυστα και έδινε μάχες στο διπλωματικό πεδίο για την Κύπρο. Κάπνιζε όμως πάρα πολύ. Στενοί συνεργάτες του ισχυρίζονταν ότι κάπνιζε περισσότερο από 3 πακέτα την ημέρα.
+6
Δεν άργησε να έρθει το πρώτο καρδιακό έμφραγμα σε ηλικία μόλις 37 ετών. Μετά από μια πολιτική συγκέντρωση στην Λάρνακα το 1969 ένοιωσε πόνο στο στήθος.
Κλήθηκε ο γιατρός Στέλιος Στυλιανού υποδιευθυντής του Τμήματος Παθολογίας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας ο οποίος ανέλαβε τη περίθαλψη του.
Η παραμονή του στο ξενοδοχείο τα «4 Φανάρια» στην Λάρνακα για περίπου 1 μήνα το 1969 είχε συγκινήσει την κοινή γνώμη. Είχε θεωρηθεί επικίνδυνη η μετακίνησή του στη Λευκωσία. Το Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας δεν διέθετε ούτε ένα εξοπλισμό αλλά ούτε και εκπαιδευμένο προσωπικό.
Ο γιατρός Στέλιος Στυλιανού θυμάται: « Επρόκειτο για έμφραγμα του οπισθίου τοιχώματος του μυοκαρδίου και ακολούθησε μια περίοδος δύσκολη.
Τις πρώτες ώρες η κατάσταση της καρδιάς του ήταν ασταθής με συνεχείς αρρυθμίες. Δυσκολότερη όλως υπήρξε η δουλειά μου όταν διάφοροι αυτόκλητο γιατροί επενέβαινα εκφράζοντας ο καθένας διαφορετική γνώμη. Ήταν μια δύσκολη περίοδος που πέρασα κατά την όλη πορεία μου με τον Πρόεδρο Κυπριανού»
Τον Μάρτιο του 1977 ακολούθησε εισαγωγή στο Νοσοκομείο Λευκωσίας ο΄ταν πια ο Σπύρος Κυπριανού ήταν Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Λίγες ημέρες αργότερα στις 3 Απριλίου 1977 επισυνέβη το πρώτο έμφραγμα του Προεδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ενώ 4 μήνες αργότερα με τον θάνατο του Προέδρου, ο Σπύρος Κυπριανού ανέλαβε την προεδρία ως προεδρεύων της Δημοκρατίας.
+6
+6
Κατά τα πρώτα στάδια της προεδρικής του θητείας το 1978 ο Σπύρος Κυπριανού παρουσίασε αγχώδη καταθλιπτική κατάσταση, η οποία ήταν αποτέλεσμα προφανώς της μεγάλης ευθύνης που ένοιωθε διαδεχόμενος την Προεδρία της Κύπρου από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Οι γιατροί Στέλιος Στυλιανού, Τάκης Ευδόκας και Βάσος Λυσσαρίδης συμπαραστάθηκαν και βοήθησαν τον πρόεδρο Κυπριανού.
Το βάρος της ευθύνης για οποιοδήποτε άλλο ηγέτη θα ήταν τεράστιο αλλά απεδείχθη ακόμα μεγαλύτερο για τον Σπύρο Κυπριανού του οποίου η υγείας ήταν εύθραυστη.
Τον Ιούλιο του 1978 ο κόσμος ανησυχεί με την αποκάλυψη από την εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ περί υπάρξεως δήθεν συνομωσίας εναντίον του Προέδρου Κυπριανού και την φημολογούμενη εμπλοκή του Γερμανού διπλωμάτη στην Κύπρο Paul Kurbjuhn, του ξενοδόχου Κίκη Κωνσταντίνου από την Αμμόχωστο, του Ισραηλινού Eli Fuks, προπονητή της ποδοσφαιρική ομάδας του Σωματείου ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ. Στις 23 Ιουλίου 1978 ο Σπύρος Κυπριανού συγκάλεσε σπίτι του σύσκεψη στελεχών της κυβέρνησης για να τους ενημερώσει για τα στοιχεία που είχε για την «Μεγάλη Συνωμοσία».
Ο ίδιος ζήτησε να μαγνητοφωνηθεί η ενημέρωση για «να μείνει στην ιστορία» όπως ο ίδιος είχε πει.
Ο γνωστός εκδότης Κώστας Ν Χατζηκωστής αναφέρει στο βιβλίο του: « Κατηγορήθηκε για αρκετά χρόνια ότι βρισκόταν σε κατάθλιψη που τον οδηγούσε σε επιπόλαιες και αστείες αντιδράσεις και αποφάσεις στην αντιμετώπιση καθημερινών προβλημάτων»
Ο ψυχίατρος Τάκης Ευδόκας φίλος και γείτονας του προέδρου Κυπριανού στην Έγκωμη έχει να πει πολλά για τις δύσκολες ώρες που είχε περάσει ο Πρόεδρος ο οποίος τελικά είχε καταφέρει να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές αλλά και διεθνείς αντιξοότητες στο εθνικό μας θέμα.
Γιατροί του Τμήματος Παθολογίας του γενικού Νοσοκομείο Λευκωσίας συμμετείχαν κατά διαστήματα στην ιατρική παρακολούθηση του Σπύρου Κυπριανού. Αυτοί ήταν οι Στέλιος Στυλιανού, Κωστάκης Αβρααμίδης και Μιχάλης Μηνάς.
Όλοι βεβαιώνουν ότι ο Πρόεδρος Κυπριανού συνέχιζε να καπνίζει παρά τα καρδιακά, αναπνευστικά και αιματολογικά προβλήματα τα οποία αντιμετώπιζε και παρά τις δικές τους επίμονες συστάσεις.
Η ερυθροκυττάρωση που παρουσίαζε επέβαλε τακτικές αφαιμάξεις μια διαδικασία που συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια.
Το 1982 ο Κυπριανού πήγε για αγγειογράφημα στεφανιαίων αρτηριών στο Mayo Clinic, Rochester στις ΗΠΑ, όπου έδειξε απόφραξη της δεξιάς στεφανιαίας αρτηρίας η οποία ήταν η αιτία του πρώτου εμφράγματος το 1969. Δεν απεδείχθη άλλη πρόσφατη ζημιά.
Ο πρόεδρος ένοιωθε συνέχεια δύσπνοια λόγω της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας αποτέλεσμα του χρόνιου καπνίσματος. Κατά την διάρκεια όλων των ταξιδιών του συνοδευόταν από τον προσωπικό του Ιατρό Στέλιο Στυλιανού.
Τον Δεκέμβριο του 1987 νοσηλεύτηκε στην Εντατική Μονάδα του ΓΝΛ με ένα νέο έμφραγμα του μυοκαρδίου. 18 μήνες αργότερα μετέβη στο Λονδίνο για αγγειογράφημα και επιτυχής αγγειοπλαστική, με διάνοιξη αποφραγμένη στεφανιαίας αρτηρίας.
Τα προβλήματα υγείας δεν εμπόδισαν τον Πρόεδρο Κυπριανού να διεκδικήσει για 3η θητεία την Προεδρία το 1988 χωρίς όμως επιτυχία.
Μετά το τέλος της δεκαετούς προεδρικής του θητείας το 1988 η γενική κατάσταση της υγείας του παρέμεινε σταθερή αλλά υπέφερε από χρόνια αναπνευστική πνευμονοπάθεια, για την αντιμετώπιση της οποίας συνέδραμε και ο πνευμονολόγος Εύης Παγδατής.
Έκτοτε ο πρόεδρος Κυπριανού σταμάτησε το κάπνισμα.
Τον Δεκέμβριο του 1999 ενώ διένυε την δεύτερη περίοδο της θητείας του ως Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, εισήχθης το Νοσοκομείο με πνευμονικές ενοχλήσεις.
+6
Τελικά διαπιστώθηκε για 1η φορά η ύπαρξη σοβαρής ανεπάρκειας της μιτροειδούς βαλβίδας η οποία προκαλούσε τα συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας με πνευμονική συμφόρηση, αλλά απεδίδετο ως τότε αποκλειστικά στην χρόνια αναπνευστική πνευμονοπάθεια.
Η ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας με υπερήχους θεωρείται εύκολη και απλή δυστυχώς όμως η μέθοδος αυτή δεν απεδείχθη βοηθητική για τους γιατρούς του στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας καθόλη την δεκαετία του 90.
Σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις ο ιατρικός φάκελος του Σπύρου Κυπριανού από το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας έχει χαθεί.
Τον Ιανουάριο του 2000 με συνοδό τον γιατρό Κωστάκη Ζαμπάρτα διευθυντή της Καρδιολογικής Κλινικής στο γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας ο πρόεδρος Κυπριανού ταξίδεψε στις ΗΠΑ και χειρουργήθηκε στην περίφημη Cleveland Clinic.
Ενώ όμως η διόρθωση της μιτροειδούς και το bypass με δύο μοσχεύματα στις στεφανιαίες αρτηρίες υπήρξαν επιτυχείς εντούτοις επιστρέφοντας στην Κύπρο ο πρόεδρος ταλαιπωρήθηκε με λοίμωξη και ρήξη της χειρουργικής τομής στον θώρακα. Κρίθηκε αναγκαίο να παραπεμθεί και πάλι στο εξωτερικό, αυτή την φορά στην Αγγλία.
Στις 11 Φεβρουαρίου 2000 έγινε αποκατάσταση του θωρακικού τοιχώματος από τον καρδιοχειρουργό Mr R de L Stambridge στο νοσοκομείο St Mary s στο Λονδίνο. Παρέμεινε εκεί για 1 μήνα. Μαζί του ήταν οι γιατροί, Κωστάκης Ζαμπάρτας και Μάριος Κασσιανίδης. Αργότερα και ο Ιωσήφ Μουτήρης.
Ακριβώς την ίδια περίοδο εκδηλώθηκε σοβαρός επίμονος πόνος στην περιοχή του δεεξιού λαγονίου οστού. Σε ιατροσυμβούλιο που έγινε στην οικία του προέδρου στις 13 Ιουνίου 2001 μ την παρουσία των γιατρών Αδάμου Αδάμου, Δημήτρη Ανδρεοπούλου και Νίκου Κατωδρύτη του Ογκολογικού Κέντρου Τράπεζας Κύπρου διαπιστώθηκε « μεταστατικό αδενοκαρκίνωμα με πιθανή πρωτοπαθή εστία να βρίσκεται στον πνεύμονα»
+6
Με την γνωστοποίηση της σοβαρής ασθένειας που αντιμετώπιζε ο πρόεδρος Κυπριανού, ο τότε πρέσβης του Ισραήλ στην Λευκωσία Michael Eligal με επιστολή του προσφέρθηκε να βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο.
Στις 9 Αυγούστου 2001 επισκέφτηκε τον πρόεδρο η Ισραηλίτισσα καθηγήτρια της ογκολογίας Tamar Yablonski – Perez του γνωστού ιατρικού κέντρου Hadassah Hebrew Univercity Medical Center στην Ιερουσαλήμ και συσκέφθηκε με του γιατρούς του Ογκολογικού στην Λευκωσία.
Ακολούθησε μια πολύ δύσκολη πολύμηνη πορεία στην υγεία του προέδορυ Σπύρου Κυπριανού.
Η συνεχής επιδείνωση της κατάστασης του από τον καρκίνο και οι επιπτώσεις της ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας στις οποίες υποβλήθηκε καθώς και οι επιπλοκές από άλλες συνυπάρχουσες καταστάσεις που αντιμετώπιζε, ταλαιπώρησαν πολύ τον πρόεδρο Κυπριανού.
Ο Σπύρος Κυπριανού πέθανε στις 12 Μαρτίου 2002 σε ηλικία 69 ετών στις 17 και 30 μετά από εννιάμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Πηγή : Κυπρίων ιατρών έργα, η ιατρική στην Κύπρο 1950-1960 Λάκης Κ Αναστασιάδης,εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, «Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica»