Λόγια επιθυμίας που έγιναν κόμπος στο λαιμό μας.
Που δεν τολμήσαμε να πούμε ,που δεν είχαμε το θάρρος να φανερώσουμε.
Κρυμμένες επιθυμίες που εμποδίστηκαν να δυναμώσουν .Απαγορευμένα λόγια που κρατήθηκαν φυλακισμένα σε χρυσά κλουβιά βαθιά μέσα στα σωθικά μας !
Λόγια που ντράπηκαν το φως.
Πόσα λόγια δεν έχουν ειπωθεί; Λόγια αγάπης και έρωτα, λόγια τρυφερά σαν χάδι που έμειναν γεμάτα παράπονο …. που έσβησαν πριν καλά -καλά δείξουν την μορφή τους…
Πόσα συναισθήματα, με χιλιάδες λέξεις, όπως τα αστέρια του νυχτερινού ουρανού χάθηκαν στην σιωπή. Όλα αυτά που δεν απλώθηκαν που δεν μοιράστηκαν που δεν έδειξαν, δεν ακούστηκαν ποτέ από κανένα.
Συναισθήματα που μπερδεύτηκαν σε δίκτυα ακινησίας, φόβου, ενοχών, ντροπής, τρόμου, κρυμμένα σκιερά…. Συναισθήματα που πάλευαν να βγουν στην επιφάνεια μα πνίγηκαν μέσα σε λυγμούς και πόνους στο σώμα.
Ανείπωτα που έκαναν τα μάτια μας να βγάζουν σπίθες, που μούδιασαν το σώμα μας ,και ο παλμός μας ήταν το μόνο που ακουγόταν….
Πόσοι από εμάς αδικήθηκαν κ δεν μίλησαν ,πόσοι είμαστε που δεν τολμήσαμε να εκφραστούμε, πόσες γυναίκες, πόσοι άντρες, πόσα παιδιά, και μαθητές; Πόσες είναι οι κοινωνίες που σώπασαν ,που δεν διεκδίκησαν χώρο και αξία μέσα στο σύνολο;
Πόσες σιωπές οδήγησαν στην τρέλα, και στην αυτοκτονία...Πόσες ψυχές βασανίζονται!
+2
Η σιωπή ζει, χωρίς αέρα ,ζει στο σκοτάδι, τρέφεται από στατικότητα, τις ενοχές, τον φόβο και κυρίως από την ντροπή!
Κρύβει την αλήθεια μας, την έκφραση μας, την παρουσία μας ,την ίδια μας την μορφή!
Παγώνει τα συναισθήματα μας ,αφανίζει την δικαιωματική μας θέση στην οικογένεια, στην εργασία, στην φιλία στον έρωτα την αγάπη, ….. και μας αφήνει απρόσωπους .
Πετρώνει τα σώματα μας σαν την Μέδουσα!
Πώς θα ζητήσουμε αν δεν μιλήσουμε...πώς θα μοιραστούμε αν δεν το πούμε... πώς θα αγαπήσουμε χωρίς λόγια...πως θα δικαιωθούμε;
Πως θα φανούμε;
* Χριστίνη Παρασκευάκη
Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης & Ψυχικής Υγείας
Non-Directivite Intervenante
N.D.I. Μη παρεμβαίνουσα Κατευθυντικότητα στην Ψυχοθεραπεία