Είναι πολύ σημαντικό να ξεχωρίσουμε την Εικόνα που έχουμε για τον Εαυτό μας, από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς και το πώς θα θέλαμε να είμαστε.
Είναι οι τρείς πυλώνες που βασίζεται η αυτοαξία μας και η αυτοπεποίθηση μας.
Πολλές φορές μέσα στην οικογένεια μας, μας έχουν βάλει άσχημες ταμπέλες ,με αυταρχικότητα, με επίκριση, με περιορισμούς ,με πολύ αυστηρό τρόπο αξιολόγησης, χωρίς αναγνώριση, χωρίς σεβασμό ,χωρίς αγάπη και «πάντα για το καλό μας».
Αυτοί ξέρουν, πάντα αυτοί ξέρουν πως πρέπει να είμαστε ,πως πρέπει να μιλάμε, πως πρέπει να φερόμαστε, τι να επιλέγουμε ,πως να νοιώθουμε! Αυτοί είναι οι καλύτεροι, αυτοί είναι οι σωστοί και οι οργανωμένοι.
Εκφράσεις του τύπου: Πάλι λάθος κάνεις. Δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Μην ρισκάρεις, θα φας τα μούτρα σου. Ονειροβατείς, δεν γίνονται αυτά. Δεν έχεις αντίληψη. Και πολλά άλλα… Κακοποιητικά και καταστροφικά λόγια, για να μην αναφερθούμε στην βία που χρησιμοποιείται ….Λεκτική, σωματική, ψυχολογική.
Εκφράσεις που ακούμε από παιδιά, ενσωματώνονται μέσα μας, μέσα στο μυαλό μας ,μέσα στην καρδιά μας ,μέσα στην ψυχή μας. Φτιάχνοντας μια εικόνα για τον Εαυτό μας, που δεν είναι δικιά μας.
Γεμίζοντας φόβο, αδυναμία ,απογοήτευση, αδιαπέραστες άμυνες και ένα Εσωτερικό Κριτή ,που τον τρέφουν για χρόνια και μετά η σκυτάλη περνάει στα ίδια μας τα χέρια. Ενισχύοντας με λόγια ακόμα πιο σκληρά και πιο αυστηρά.
Ένα Κριτή που μας καθηλώνει, που κρύβει την αληθινή αξία μας, την δύναμη μας. Ένα κριτή που μας κάνει να φοβόμαστε να ακολουθήσουμε αυτό που αληθινά θέλουμε, ένα κριτή που μας δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης, γεμίζοντας μας προσωπεία και μάσκες που μας καθιστά μπερδεμένους, συναισθηματικά πληγωμένους, και σωματικά μπλοκαρισμένους!!!!
Χωρίς δικαίωμα επιλογής, χωρίς δικαίωμα αγάπης, αποδοχής και αναγνώρισης.
Έτσι ο Εαυτός παραμένει στατικός σχεδόν αυτιστικός, και ο τρόπος σκέψης επαναλαμβανόμενος με αυτά τα ίδια λόγια του τότε, που περνώντας ο καιρός μας κάνουν να μην θέλουμε να συναντήσουμε το δημιουργικό μας κομμάτι, το θετικό ,το υγειές εξελισσόμενο.
Εγκλωβιζόμαστε σε αυτό το μοτίβο της χαμηλής αυτοπεποίθησης ,που το συναντάμε παντού, σε όλες μας τις σχέσεις. Νοιώθουμε ελλιπές, ανίκανοι, αδύναμοι ,φοβισμένοι και γεμάτοι ντροπή.
Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε ,πως η εικόνα που έχουν άλλοι για εμάς, είναι μόνο η δική τους.
Το τι επιτρέπουμε, να μας χαρακτηρίζουν είναι δική μας εύθηνη. Είναι απαραίτητο να βάζουμε όρια, και να μην αποδεχόμαστε αυτό που εκείνοι πιστεύουν και εικάζουν.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε πως αυτός ο εσωτερικός κριτής είναι μια ενδοβολή από έξω. Τότε που ήμασταν παιδιά ,εύπλαστα, τρυφερά και εξαρτώμενα.
Ένα κομβικό σημείο είναι να αναγνωρίσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ιδιαίτερα όταν είναι αρνητικός τρόπος, και να τον αλλάζουμε.
Το κέντρο αξιολόγησης θα χρειαστεί να γίνει εσωτερικό, και όχι εξωτερικό. Εμείς γνωρίζουμε τι νοιώθουμε ,πως θέλουμε να φερόμαστε ,πως θέλουμε να σχετιζόμαστε, τι πραγματικά θέλουμε. Δική μας είναι η ζωή και όχι δανεικιά από τους άλλους.
Ούτε είμαστε το δοχείο όπου οι άλλοι μπορούν να πετάνε μέσα
Είναι σαν να ξανά-μεγαλώνουμε εμείς εκείνο το παιδί από την αρχή χαρίζοντας του ελευθερία έκφρασης, ακούγοντας τις επιθυμίες και τα όνειρα του, τους στόχους του, πάντα με αποδοχή και αγάπη .Μια αγάπη που δεν >, μια αναγνώριση που δεν εμφανίστηκε, μια θετική ματιά που δεν εκφράστηκε.
Εμείς αναλαμβάνουμε αυτήν την φροντίδα μια που οι άλλοι δεν είχαν την ικανότητα να την παρέχουν γιατί προφανώς δεν την πήραν ποτέ και εκείνοι με την σειρά τους. Ας μην επαναλαμβάνουμε συμπεριφορές που εγκλωβίζουν και στερούν την ανθρώπινη φύση και την τάση για εξέλιξη ,που στερούν την ικανότητα της αγάπης.
Και όσο σκληρό κι επίπονο είναι αυτό, θα χρειαστεί να αφαιρέσουμε όλες αυτές τις Εικόνες από επάνω μας, όλες τις μάσκες και να σχετιστούμε αυθεντικά και αληθινά με τον Εαυτό μας, ώστε να τον γνωρίσουμε εμείς οι ίδιοι. Τότε θα έχουμε την δική μας Εικόνα όπου χωρίς ενοχές χωρίς ντροπή και με καθαρή φωνή θα δείξουμε στους άλλους .
Ζώντας με απαξίωση ,κριτική και απειλές από τους άλλους, ο φόβος πολλαπλασιάζεται και δεν μας αφήνει να δούμε μέσα μας, τον Αληθινό Εαυτό μας.
*Χριστίνη Παρασκευάκη
Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης & Ψυχικής Υγείας
Non-Directivite Intervenante
N.D.I. Μη παρεμβαίνουσα Κατευθυντικότητα στην Ψυχοθεραπεία
christinaparaskevaki@gmail.com