Το άγχος στον Αθλητισμό
Το άγχος είναι μια «φυσιολογική» αντίδραση του αθλητή στις απαιτήσεις της προσπάθειάς του να έχει υψηλή απόδοση. Είναι επίσης μια «φυσιολογική» αντίδραση στην αντιλαμβανόμενη υψηλή πίεση του αγώνα.
Όλοι οι αθλητές αγχώνονται. Απλά κάποιοι αθλητές αυτή την ένταση που νοιώθουν πριν το αγώνα έχουν μάθει να μην τη εκλαμβάνουν ως κάτι κακό ή/και έχουν μάθει να τη χειρίζονται μέσω τεχνικών ώστε να διατηρούν το επίπεδο έντασης/ηρεμίας που τους ταιριάζει.
Πότε αγχώνονται οι αθλητές;
Η πίεση που αντιλαμβάνεται ένας αθλητής εμφανίζεται μέρες, ώρες αλλά και λίγα λεπτά πριν από έναν αγώνα.
Τις πιο πολλές φορές το άγχος αυτό διατήρείται (τα γνωστικά και σωματικά συμπτώματα) και κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος της εκτέλεσης (αυτό σημαίνει πως αθλητής ποτέ δεν κατάφερε να συγκεντρωθεί στην εκτέλεση).
Οι δύο βασικότερες αιτίες δημιουργίας άγχους είναι (α) η αβεβαιότητα του αθλητή, της αθλήτριας σχετικά με το αποτέλεσμα και (β) η σημασία του αποτελέσματος έτσι όμως ως την αντιλαμβάνεται ο αθλητής, η αθλήτρια.
Πως μπορεί ο κάθε αθλητής να διαχειριστεί το άγχος του;
Η χρήση των τεχνικών της χαλάρωσης, της νοερής απεικόνισης και του θετικού αυτο-διαλόγου φαίνεται να βοηθούν αποτελεσματικά, τον κάθε αθλητή που τις χρησιμοποιεί πριν αλλά και κατά την διάρκεια του αγώνα.
Πριν ξεκινήσει τον αγώνα, ο αθλητής μπορεί να διδαχθεί να σκέφτεται ότι «κλειδώνει» τις προσδοκίες και τις αμφιβολίες, δικές του και των άλλων, στη ντουλάπα του δωματίου του ή στο βανάκι της ομάδας και βγαίνει απο εκεί ανάλαφρος.
Όταν οι αθλητές νιώθουν την ένταση κατα την διάρκεια του αγώνα, μπορούν να χρησιμοποιούν κάποια από τις τεχνικές χαλάρωσης που έχουν ήδη εξασκήσει κατά την προπόνηση με την οποία είναι σίγουροι ότι θα μειώσουν την ένταση που νιώθουν.
Προσοχή όμως χρειάζεται, στο πότε θα εφαρμόσει ο αθλητής μια τεχνική σωματικής χαλάρωσης, ώστε να μη μειώσει τη σωματική ετοιμότητά του για τον αγώνα.
Συνηθίζεται οι τεχνικές μυικής χαλάρωσης να χρησιμοποιούνται τουλάχιστον 1 – 2 ώρες πριν την έναρξη της εκτέλεσης.
Μέσα στον αγώνα οι αθλητές προτιμούν τη χαλάρωση με αναπνοές, μουσική ή τη χρήση των θετικών σκέψεων και τοτ θετικού αυτο-διαλόγου.
*Θάλεια Παναγή, (MSc., MA).
Αθλητική Ψυχολόγος,
Εγγεγραμμένη Συμβουλευτική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτιδα στο πανεπιστήμιο UCLan Cyprus