Είναι σημαντικό να αναλάβουμε την φροντίδα και την προστασία των παιδιών μας, όχι μόνο από πρακτικής πλευράς.
Τροφής ,ρουχισμού ,μόρφωσης.
Είναι σημαντικό να αναπτύξουμε την συναισθηματική νοημοσύνη τους, ώστε να μην πλάσουμε ανθρώπους συναισθηματικά ανάπηρους!
Βοηθητικοί τρόποι από τους γονείς και τους Δασκάλους.
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ
Αφήνουμε τον χρόνο που χρειάζεται το παιδί να μας μιλήσει.
Ακούμε προσεκτικά, χωρίς να διακόπτουμε και χωρίς μας αποσπά το εξωτερικό περιβάλλον.
Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι μας επικοινωνεί μπαίνοντας στον δικό του κόσμο, και πως αυτό το νιώθει.
ΑΝΑΓΝΩΡΗΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ
Αποδεχόμαστε τα συναισθήματα και τις συναισθηματικές αντιδράσεις του παιδιού.
Το βοηθάμε να ονομάσει τα συναισθήματά του και το ενθαρρύνουμε να μιλήσει για αυτά.
Το αφήνουμε να καταλάβει ότι αν θέλει, μπορεί να μας πει τι του συμβαίνει ,και πώς νοιώθει.
Όλα τα συναισθήματα του είναι αποδεχτά .π.χ.
“Αυτό θα πρέπει να σε στεναχώρησε πολύ”, “βλέπω πόσο ενθουσιασμένος είσαι”, φαίνεσαι πολύ θυμωμένος. Σίγουρα κάτι έγινε”.
Αυτά είναι μερικά παραδείγματα αποδοχής των συναισθημάτων του παιδιού. Προσπαθούμε να μη απορρίπτουμε τα συναισθήματά τους λέγοντας, “σιγά το πράγμα’’. Γι αυτό θύμωσες ;Μην κλαίς!!!.
Είναι η δική του αντίληψη και ο τρόπος που τα βιώνει.
ΧΩΡΙΣ ΚΡΗΤΙΚΗ
Το συναίσθημα είναι υποκειμενικό και δουλειά μας είναι να καταλάβουμε τι συμβαίνει στο παιδί και όχι να το κρίνουμε γι΄ αυτό που νιώθει.
Είναι απόλυτα δικαιωματικό να νοιώθει όπως νοιώθει.
Η κριτική δεν βοηθάει στην έκφραση.
Η κριτική εμποδίζει την επικοινωνία.
Η κριτική φέρνει φόβο και προκαλεί αρνητισμό ,και έλλειψη εμπιστοσύνης
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ
Δεν πιέζουμε το παιδί να μας μιλήσει. Το αφήνουμε να καταλάβει ότι αν θέλει, μπορεί να μας πει τι του συμβαίνει.
Παρατηρούμε τις σωματικές εκφράσεις του.
Τον τρόπο που φέρεται. Την γενική συμπεριφορά του. Και ρωτάμε αν κάτι χρειάζεται από εμάς.
Τα βοηθάμε να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα των άλλων
Πώς ένιωσε όταν έγινε αυτό;
Τι νομίζεις ότι της συμβαίνει;
Πώς θα ένιωθες αν αυτό συνέβαινε σε σένα;
Μιλάμε για τα δικά μας συναισθήματα.
Μαθαίνουμε στα παιδιά να ηρεμούν και να μη δρουν παρορμητικά .
Τα βοηθάμε να σκέφτονται θετικά για τον εαυτό τους
Όταν αισθάνεσαι έτσι τι θα μπορούσες να πεις στον εαυτό σου;
Μπορώ να τα καταφέρω!
Θα κάνω το καλύτερο που μπορώ!
Κάθε μέρα γίνομαι καλύτερος.
Τα βοηθάμε να μάθουν να επιλύουν προβλήματα και να διαπραγματεύονται
Επιβραβεύουμε όταν το παιδί δείχνει αυτοέλεγχο.
Τα μαθαίνουμε πως οι συγκρούσεις δεν φέρνουν λύσεις.
Προσπαθούμε να αποτελούμε μοντέλα προς μίμηση.
Διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα δικά μας συναισθήματα.
Δείχνουμε κατανόηση για τα συναισθήματα των άλλων.
Επιλέγουμε κατάλληλες συμπεριφορές που να ανταποκρίνονται σε αυτά.
Πώς να βάλετε όρια στο παιδί σας.
Tα όρια πρέπει να είναι ευέλικτα και μεταβλητά.
Tα όρια πρέπει να είναι κατανοητά από τα παιδιά.
Χρειάζεται να μάθει το παιδί να σέβεται τα όρια των άλλων.
Δεν γίνονται πιο σαφή τα όρια όταν τιμωρούμε τα παιδιά.(ξύλο ,βρισιές.)
Ένας δρόμος διαλόγου
Tο παιδί δοκιμάζει μεν τα όρια, όχι όμως για να προκαλέσει εμάς και να «περάσει το δικό του», αλλά γιατί η παρόρμησή του να ξεπεράσει το όριο είναι δυνατή και θέλει να εξετάσει κατά πόσο το όριο εξακολουθεί να ισχύει. Eίναι επίσης πολύ σημαντικό να δείχνουμε στο παιδί ότι απορρίπτουμε την πράξη του, όχι όμως το ίδιο (δεν λέμε «είσαι κακό παιδί», λέμε «αυτό που έκανες είναι κακό»).
ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ-ΑΞΙΕΣ
Επικοινωνήστε μαζί του με ειλικρίνεια και ενδιαφέρον
Γίνετε ο καθρέφτης του παιδιού σας
Μην προσπαθείτε να του επιβάλλετε τις απόψεις σας
Αποφύγετε τις συγκρίσεις
Συγχωρέστε του τα ψέματα(φαντασία)
Η υπερπροστασία βλάπτει
Ομολογήστε με κάθε ειλικρίνεια πως κι εσείς έχετε φοβηθεί .
Αποενοχοποιήστε το.
Προτρέψτε το να βάζει στόχους
Μάθετέ του να επιμένει και να κάνει υπομονή.
Επιβραβεύστε κάθε μικρή του πρόοδο.
Ενθαρρύνετέ το να εκφράζει ειλικρινά τις προσωπικές του απόψεις. Μάθετέ του πως αξίζει πολλά Ανεξάρτητα με το πόσο αποδίδει.
Η δική μας συμπεριφορά είναι εκείνη που τα διδάσκει ,ο τρόπος που φερόμαστε ,ο τρόπος που μιλάμε ,ο τρόπος που εμείς σχετιζόμαστε.
Αγάπη φροντίδα και αποδοχή. Δεν είναι κτήμα μας τα παιδία μας. Δική μας είναι η ευθύνη να τροφοδοτήσουμε ,να ενισχύσουμε με αγάπη τον κάθε νέο άνθρωπο που φέρνουμε στον κόσμο. Μην ξεχνάμε πως και εμείς ήμασταν κάποτε παιδιά και πόση αναγνώριση θέλαμε από τους γονείς μας.
Αν παρατηρήσουμε αναπαράγουμε όλα αυτά που είχαμε ανάγκη και δεν μας δόθηκαν, μέσα στις σχέσεις μας ως ενήλικοι .
Τα παιδία μας είναι οι καθρέπτες του Εαυτού μας.
*Χριστίνη Παρασκευάκη
Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης & Ψυχικής Υγείας
Non-Directivite Intervenante
N.D.I. Μη παρεμβαίνουσα Κατευθυντικότητα στην Ψυχοθεραπεία
christinaparaskevaki@gmail.com