Την ψυχολογική πτυχή μίας παράξενης υπόθεσης που απασχόλησε το Δικαστήριο Λεμεσού θα παρουσιάσουμε παρακάτω με γνώμονα τις καταθέσεις και μαρτυρίες στο Δικαστήριο της ειδικής ψυχολόγου Κωνσταντίνας Δημοσθένους, της ψυχιάτρου Μαρίνας Πολυκάρπου , του ψυχίατρου Κυριάκου Βερεσιέ και της ψυχιάτρου Παναγιώτας Καίμη.
Πρόκειται για την υπόθεση , σύμφωνα με την οποία, οικογένεια και συγκεκριμένη μητέρα, από τη Λεμεσό η οποία γέννησε δίδυμα αλλά μια εβδομάδα αργότερα επέστρεψε στο σπίτι με λάθος βρέφος..με αποτέλεσμα ηυπόθεση να καταλήξει σε ιατρεία, ψυχολόγους, ψυχιάτρους καθώς και στα δικαστήρια.
Η υπόθεση χαρακτηρίστηκε ως «πρωτοφανής» από το δικαστήριο της Λεμεσού που εξέδωσε χτες την απόφαση του εναντίον του «Μακάρειου Νοσοκομείου» το οποίο φέρει και την ευθύνη της απίστευτης ιατρικής γκάφας που πήρε διαστάσεις λάθους και αμέλειας.
Η οικογένεια, με δικηγόρο τον Ηλία Κονναρή, κίνησε αγωγή στο κράτος αξιώνοντας γενικές και ειδικές αποζημιώσεις για την αναστάτωση, ψυχική βλάβη, ταλαιπωρία και έξοδα τα οποία υπέστησαν καθώς και παραδειγματικές ή τιμωρητικές αποζημιώσεις.
Η δικηγόρος που εκπροσωπούσε το κράτους ανέλαβε την ευθύνη ενώ ο κ. Κονναρής παρουσίασε μάρτυρες για να αποδείξει το Γολγοθά της οικογένειας μετά το περιστατικό και το πώς επηρέασε τη ζωή των γονιών του βρέφους .
Στο δικαστήριο κατέθεσαν οι γονείς του βρέφος, με τη μητέρα να αναφέρει ότι με την επιστροφή τους στο σπίτι άρχισαν να παρατηρούνται τα πρώτα προβλήματα, τα οποία οφείλονταν στην άσχημη ψυχολογική κατάσταση της ίδιας και του συζύγου της.
Η πρωταγωνίστρια μητέρα, για νύχτες δεν μπορούσε να κοιμηθεί, είχε συνδεθεί με το άλλο βρέφος και ήταν κυριευμένη από συνεχείς σκέψεις και άγχος.
Για αρκετό διάστημα αρνείτο να αποδεχθεί το βρέφος το οποίο θεωρούσε ως ξένο.
Αναγκάστηκε να επισκεφθεί Δρ. Βερεσίε για ψυχολογική και ψυχιατρική παρακολούθηση καθώς ήταν σε κατάσταση κατάθλιψης και μελαγχολίας ο οποίος της χορήγησε φάρμακα
Η ζωή της και ο γάμος της άλλαξαν. Έγινε αντικοινωνική και απομακρύνθηκε από γνωστούς και φίλους.
Ένιωθε στιγματισμένη και δεν ήταν λίγες οι φορές, κατά τις σπάνιες συναναστροφές της με γνωστούς και φίλους, που την ρωτούσαν για το συμβάν φέρνοντας την σε δύσκολη θέση.
Είναι πλέον προσκολλημένη και κάθε φορά που αναγκάζεται να τα αποχωριστεί νιώθει άγχος και θλίψη.
Η σχέση της αυτή με τα παιδιά της, έχει επηρεάσει αρνητικά το γάμο της και γενικά τη σχέση της με το σύζυγο της.
Παρόλο που έχουν περάσει 5 και πλέον χρόνια από το συμβάν, αυτό εξακολουθεί να αποτελεί μια τραυματική εμπειρία η οποία συνεχίζει να της προκαλεί άγχος και θλίψη, την οποία μεταφέρει και στο σύζυγο της.
Δεν μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά και καθημερινά βιώνει ένα μαρτύριο και μια ψυχική κούραση.
Τα όσα ανέφερε η μητέρα επιβεβαίωσε στην μαρτυρία του ενώπιον δικαστηρίου και ο σύζυγος της ο οποίος επίσης μίλησε για τα όσα ο ίδιος πέρασε.
Λόγω της κατάστασης αντιμετώπισαν προβλήματα στο γάμο τους και γενικότερα στη σχέση τους.
Ο ίδιος δεν είχε όρεξη να εργαστεί, ένιωθε οργή, θυμό, ανησυχία και ένταση για αυτό απουσίασε από την εργασία του για 3 εβδομάδες.
Αποτάθηκε στον Δρ.Βερεσιέ ο οποίος του εισηγήθηκε την λήψη φαρμάκων.
Μετά το συμβάν άλλαξε ο χαρακτήρας του, έγινε υπερευαίσθητος, αγχώδης, ανήσυχος και σπάνια χαμογελά.
Η σχέση του με τη σύζυγο του αν και μετά το περιστατικό ήταν ψυχρή, με την πάροδο του χρόνου βελτιώθηκε.
Δεν έχουν παρά ελάχιστη κοινωνική ζωή και δεν αφιερώνουν χρόνο στο γάμο τους επειδή η σύζυγος του δεν θέλει να αποχωριστεί τα παιδιά τους
Επίσης στο δικαστήριο κατέθεσαν ως μάρτυρες ψυχίατροι οι οποίοι μίλησαν για την κατάσταση των γονιών και την «ψυχοτραυματική εμπειρία.
Τo HealthNews, μίλησε με την συνεργάτιδα μας, Θάλεια Παναγή( Associate Lecturer at UCLan Cyprus,ΜSc Αθλητική Ψυχολογία,ΜΑ Κλινική –Συμβουλευτική Ψυχολογία,μέλος του Συνδέσμου Ψυχολόγων,Thalia@clearmindpro.com ) έτσι ώστε να παραθέσουμε άλλη μια άποψη για την επομένη της απόφασης του δικαστηρίου.
Πώς ένα ιατρικό ή νοσοκομειακό λάθος ή αμέλεια έχει κοστίσει στον ψυχικό κόσμο μιας ολόκληρης οικογένειας και κατ επέκταση της ίδιας της μητέρας η οποία μπήκε στην διαδικασία να αποταθεί σε ειδικούς.
Σύμφωνα με την Θάλεια Παναγή, η μητέρα ( και ο σύζυγος) πρέπει να οπλιστεί με υπομονή όσο δύσκολο και αν φαντάζει.
Η κατάθλιψη και τα στάδια της κρίσης και του πανικού στα οποία έχει περιέλθει είναι λίγο η πολύ αναμενόμενα αφού πράγματι μια τέτοια υπόθεση είναι πρωτοφανής και σοκαριστική.
Η αποδοχή μιας δυσάρεστης κατάστασης είναι μεγάλο θέμα. Διαφέρει απο άνθρωπο σε άνθρωπο σύμφωνα με το χαρακτήρα του.
Το ότι πέρασε τις πρώτες μέρες της μητρότητας της με ένα ξένο παιδί αυτό της έχει κοστίσει ψυχολογικά όσο τίποτα άλλο και τώρα καλείται να αποδεκτεί την πραγματικότητα.
Είναι σημαντικό το γεγονός ότι απευθύνθηκε σε ειδικούς και αυτοί είναι που θα την ενισχύσουν με θάρρος και δύναμη ώστε να συνεχίσει ομαλά την ζωή της.
Το πρώτο στάδιο που περνά κάποιος είναι η άρνηση μιας κατάστασης. Αυτό είναι ουσιαστικά η μόνη λύση για να αποφύγουμε τον πόνο.
Ασυναίσθητα αρνούμαστε την πραγματικότητα, και είτε θέλουμε πολύ κόσμο γύρω μας για να νιώσουμε ασφάλεια και να μη σκεφτόμαστε, είτε απομονωνόμαστε.
Όταν η άρνηση της αλήθειας αρχίζει να υποχωρεί, η πραγματικότητα και ο πόνος που κουβαλάει μαζί της επιστρέφουν και έρχεται ο θυμός.
Αμέσως μετά έρχεται η διαπραγμάτευση .
Ψάχνουμε να βρούμε λύσεις και μέσα μας έχουμε μια ελπίδα ότι η κατάσταση μπορεί να είναι αναστρέψιμη, επομένως την δεχόμαστε υπό όρους.
Μετά από τα τρία στάδια της άρνησης, του θυμού, και της διαπραγμάτευσης, περνάμε στο στάδιο της κατάθλιψης, όπου δεν βλέπουμε καμία ελπίδα για την κατάστασή και όλα είναι μαύρα.
Μετά την καταθλιπτική φάση τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν και τείνουμε να επιστρέψουμε στην φυσιολογική μας κατάσταση.
Προσπαθούμε να βάλουμε τη ζωή μας σε μια τάξη και να δεχθούμε τη βοήθεια που τόσο καιρό αγνοούσαμε απο το κοντινό μας περιβάλλον.
Πολλοί άνθρωποι δεν καταφέρνουν να την προσεγγίσουν και καλό θα ήταν να μην τους πιέζουμε .
Δεν πρέπει κανείς να καταπιέζει τα συναισθήματα που νιώθει αλλά να τα αφήνει να απελευθερώνονται. Και εδώ είναι το σημείο που ο καθένας μας βρίσκει ένα τρόπο να προχωρήσει…
Κάπου εδώ είναι που πρέπει εκτός της ίδιας της μητέρας αλλά και της οικογένειας της να προστεθούν και ο κοινωνικός περίγυρος.
Η συναισθηματική υποστήριξη στην γυναίκα αυτή είναι πολύ σημαντική έτσι ώστε να αποκτήσει πίσω όλα αυτά που μπορεί να νοιώθει ότι έχασε.
‘Όσον αφορά το βρέφος, τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής τους, τα παιδιά αναπτύσσονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς, δέχονται πολλές πληροφορίες και μαθαίνουν πολλά πράγματα αλλά έρευνες δείχνουν πως από αυτά τα χρόνια τα παιδιά δεν έχουν αναμνήσεις.
Δηλαδή μεγαλώνοντας δεν θα θυμούνται από αυτή την ηλικία τα δώρα των γενεθλίων, τις οικογενειακές διακοπές και άλλα γεγονότα.
Το σημαντικό είναι ότι μητέρα και παιδιά πλέον είναι μαζί και ο Γολγοθάς έχει τελειώσει, είμαστε σίγουροι ότι η μητέρα και ο πατέρας θα διοχέτευσαν όση αγάπη έχουν στην οικογένειά τους.
Προβληματιζόμαστε ωστόσο, στα συχνά κατά καιρούς ιατρικά λάθη και αμέλειες που μπορεί να κοστίσουν ψυχή και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα κα την ίδια την ζωή.
Η απόφαση του δικαστηρίου
Στην απόφασή του το δικαστήριο, ανέφερε ότι το όλο περιστατικό ήταν μια τραυματική εμπειρία για τους γονείς του βρέφους, η οποία επηρέασε τη ψυχική αλλά και την συναισθηματική τους κατάσταση ενώ «έχει επηρεάσει και διαφοροποιήσει τη ζωή τους σε διάφορα επίπεδα».
Όπως αναφέρει η απόφαση, «συνεπεία του περιστατικού ανέπτυξαν και οι δυο γονείς μετατραυματικό στρες.
Η μητέρα του βρέφους έγινε προστατευτική σε υπερβολικό βαθμό και το οποίο επηρέασε αρνητικά τη σχέση της με το σύζυγο της αφού δεν αφιερώνει χρόνο στο γάμο τους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεταξύ τους προστριβές».
Επίσης γίνεται αναφορά στο ότι η μητέρα δεν εμπιστεύεται τρίτα πρόσωπα για την προστασία του παιδιού της με αποτέλεσμα να διακόψει την εργασία της.
Ο δικηγόρος της οικογένειας Ηλίας Κονναρή επικαλέστηκε απόφαση στην Αμερική όπου για παρόμοιο περιστατικό το οποίο διήρκεσε για διάστημα πέραν του ενάμιση έτους επιδικάστηκαν 100 χιλιάδες δολάρια.
Αφού άκουσε τις δυο πλευρές το δικαστήριο αποφάσισε όπως δοθούν αποζημιώσεις ύψους περίπου 25 χιλιάδων ευρώ στους γονείς του βρέφους.