Μετά την οικογένεια η φιλία είναι ο ποιο σημαντικός κρίκος με την επαφή μας στον κόσμο.
Η σύνδεση μας ξεκινάει από την παιδική ηλικία αν και ο εγωκεντρισμός μας τότε, είναι το κύριο χαρακτηριστικό μας.
Οι φίλοι μας είναι οι σημαντικοί καθρέπτες αναγνώρισης του Εαυτού μας .
Η σχέση που δημιουργείται ξεκινάει με τα κοινά μας ενδιαφέροντα, και τις ομοιότητες μας και κατ επέκταση με τις διαφορές μας και την διαπραγμάτευση τους. Το πλαίσιο της σχέσης έχει αποδοχή, εμπιστοσύνη και αγάπη.
Η ειλικρίνεια,η αφοσίωση είναι κύρια χαρακτηριστικά της ,η χαρά και το παιχνίδι. Όσα χρόνια κι αν περάσουν πάντα μένουν μοναδικές στιγμές που έχουμε βιώσει μαζί με τους φίλους μας. Η αγάπη στα φιλικά πλαίσια είναι πηγή ενέργειας, αλληλεπίδρασης και ανάπτυξης.
Το μοίρασμα που μπορούμε να βιώνουμε, η σημαντικότητα του Εαυτού μας ,δημιουργούν ένα δυνατό δεσμό.
Η ελευθερία στο κύκλο της φιλίας που νιώθουμε, έχει να κάνει με την έκφραση του Εαυτού μας, μια που μπορούμε να πούμε και τις πιο κρυφές μας σκέψεις .Στην φιλία υπάρχει η ελεύθερη επιλογή μας για τους ανθρώπους που θα συνδεθούμε.
Πολλές φορές στις δυνατές φιλίες που τα συναισθήματα βιώνονται πολύ έντονα ,αναγνωρίζουμε πολλές πλευρές του Εαυτού μας, ποιότητες και ικανότητες, τρόπους ,και συμπεριφορές μας.
Στην αληθινή φιλια υπάχρει ανηδιοτέλεια,αλληλοβοήθεια και στήριξη σε όλες τις πλευρές του εαυτού μας,και στις όμορφες αλλά και στις πιο δύσκολες.
Η αίσθηση πως είμαστε αγαπητοί και μοναδικοί μας φέρνει σε μεγαλύτερη επαφή με τον Εαυτό μας.Αναπτύσουμε την αφοσίωση ,την ενσυναίσθηση,και την αποδοχής της διαφορετικότητας.
Τι συμβαίνει όμως όταν προδοθούμε μετά από όλα αυτά τα συναισθηματικά βιώματα.
Είναι απίστευτη η εγκατάλειψη, είναι ανυπόφορος ο πόνος ,πληγωνόμαστε τόσο πολύ που αργότερα χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στις ανθρώπινες σχέσεις, αμφισβητούμε όποιον μας πλησιάσει και φωλιάζει στην ψυχή μας ο φόβος της επαφής.
Πόσο μάλλον αν συμβεί σε άτομα που δεν είχαν βιώσει εμπιστοσύνη, αναγνώριση και αποδοχή από την οικογένεια τους ,να απορριφτούν ξανά από μια φιλία.
Η αίσθηση από το τραύμα που δημιουργείται φέρνει ένα μούδιασμα, μια τεράστια μοναξιά και απομόνωση.
Όταν δεν υπάρχει κάποιος που να μπορείς να μοιραστείς αυτά που σου συμβαίνουν ,χτίζεται μια εσωτερική φυλακή και κρυβόμαστε μέσα της.
Φοράμε μια μάσκα -προσωπείο και ζούμε σαν ξένοι στην ίδια μας την ζωή. Ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχουν σύντροφοι να μας στηρίξουν ,ή άλλοι φίλοι.
Θέλει πολύ χρόνο να διαχειριστούμε μια τέτοια απώλεια ,και μπορέσουμε να ξανά εμπιστευτούμε κάποιον.
Η ηλικία που βρισκόμαστε επίσης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο γεγονός.
Και σίγουρα τα αίτια της προδοσίας.
Όπως και να συμβαίνει ,σίγουρα έχει να μας δώσει ένα πολύ δυνατό ανάγνωσμα του Εαυτού μας .
Μιά που κάπως αναγκαζόμαστε να γίνουμε εμείς φίλος μαζί του.
Εκεί σίγουρα θα μάθουμε ένα κομμάτι μας, που δεν είχε φωτιστεί .
Αυτό μας το κομμάτι,το μη φιλικό,που προδίδει!
*Χριστίνη Παρασκευάκη
Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης & Ψυχικής Υγείας
Non-Directivite Intervenante
N.D.I. Μη παρεμβαίνουσα Κατευθυντικότητα στην Ψυχοθεραπεία
christinaparaskevaki@gmail.com