Καταγράφουμε όλα αυτά που τελικά μας καθορίζουν αλλά και προσδιορίζουν τις ψυχικές ανάγκες που οφείλουμε να δούμε για να ενεργοποιήσουμε τις θετικές πλευρές του εαυτού μας
Στη συνέχεια της αναζήτησης της επόμενης μέρας μετά τον χωρισμό, καταγράφουμε όλα αυτά που τελικά μας καθορίζουν και προσδιορίζουν τις ψυχικές ανάγκες που οφείλουμε να δούμε για να ενεργοποιήσουμε τις θετικές πλευρές του εαυτού μας.
Ο χωρισμός δεν σημαίνει θάνατος και δεν αποτελεί πάντα τη μοιραία πορεία κάποιου που προτιμά να αργοπεθαίνει από το να ανοίξει το παράθυρο της ζωής και να δει το φως!
1. Χωρισμός δεν σημαίνει προσωπική αποτυχία.
2. Χωρισμός σημαίνει «αναλαμβάνω την ευθύνη μου και γίνομαι καλύτερος/η».
3. Η απόρριψη υπάρχει στη ζωή όλων μας.
4. Χωρισμός δεν σημαίνει κοινωνικό στίγμα.
5. «Είναι αχάριστος/η, δεν με θέλει πια, πώς μου το έκανε εμένα αυτό;».
6. Χωρισμός δεν σημαίνει προσποίηση και υποκρισία.
Χωρισμός σημαίνει πένθος: ναι, ο χωρισμός είναι ένα μικρό πένθος όπου, βιώνοντας την απώλεια του συντρόφου μας, της σχέσης, των ονείρων, των προσδοκιών, ακόμα και του κοινωνικού status του παντρεμένου ατόμου, αναπόφευκτα περνάμε μέσα από μια διαδικασία πένθους με τα παρακάτω στάδια:
Αρνηση: «Αποκλείεται, δεν μπορεί να συμβαίνει σε εμένα!», «Δεν είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο», «Αποκλείεται!», «Δεν το πιστεύω!» (Αρνηση της πραγματικότητας και απομόνωση). Θεωρούμε ότι ο χωρισμός είναι πρόσκαιρος, ένα καπρίτσιο του/της συντρόφου που θα περάσει, ότι απλά μαλώσαμε λίγο πιο σοβαρά από τις προηγούμενες φορές, αλλά θα τα ξαναβρούμε…
Θυμός: «Είναι άδικο, γιατί σε εμένα; Δεν έχω ζήσει τίποτα» ή «Τι έχω κάνει για να αξίζω κάτι τέτοιο; Είμαι πολύ νέος/α (ή μεγάλος/η) γιατί μου το κάνεις αυτό;», «Τι αμαρτίες πληρώνω;», «Δεν υπάρχει Θεός».
Ο θυμός είναι έντονος. Θυμώνουμε με τον άλλον που δεν μας θέλει πια στη ζωή του, θυμώνουμε με τον εαυτό μας για όσα κάναμε ή δεν κάναμε, θυμώνουμε που πονάμε…
Διαπραγμάτευση: «Τουλάχιστον άσε να μεγαλώσουν τα παιδιά» ή «θα είμαι καλύτερος/η, θα αλλάξω, απλώς δώσε μου λίγο χρόνο και θα δεις!» ή «Αν είχα κάνει κάτι, ίσως να μην είχε συμβεί το κακό», «Αν αλλάξεις γνώμη, εγώ θα σου το ανταποδώσω με…».
Προσπαθούμε μέσα από τη διαπραγμάτευση ή το παζάρεμα, όπως το λέμε, να αλλάξουμε την απόφαση του συντρόφου, να κερδίσουμε χρόνο, να αλλάξουμε την κατάσταση που μας πονά.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και μετά από καιρό, με τους δύο πρώην σύντροφοι να ζουν χωριστά, ενδέχεται να εκλιπαρεί ο ένας τον άλλον να ξαναπροσπαθήσουν για να δει πόσο πολύ έχει αλλάξει.
Θλίψη - κατάθλιψη: «Είμαι τόσο λυπημένος/η, γιατί να προσπαθήσω να κάνω οτιδήποτε;» ή «Δεν έχω ελπίδες, απλώς θα το ζήσω και αυτό!»».
Η κατάθλιψη έρχεται όταν αρχίζει ο θυμός να υποχωρεί και από εκεί που είχαμε ένταση και ενέργεια και διαπραγματευόμασταν τι πρέπει να αλλάξει για να είμαστε ξανά μαζί η ενέργεια αυτή χάνεται.
Αρχίζουμε και κάνουμε «επαφή με τον πόνο» και την πραγματικότητα της κατάστασης, συνειδητοποιούμε τι έχει συμβεί.
Σε αυτή τη φάση είναι που μπορεί να έχουμε ξεσπάσματα με έντονο κλάμα, να μην έχουμε διάθεση για φαγητό, ο ύπνος να είναι άστατος, να μη θέλουμε να βγούμε έξω, ακόμα και να παρατηρήσουμε ότι αρρωσταίνουμε πιο συχνά.
Η χαμηλή ενέργεια και η παθητικότητα χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο στάδιο.
Αποδοχή: «Εντάξει, όλα θα πάνε καλά», «Εχω αποδεχθεί - εξοικειωθεί με τον χωρισμό».
Η συνειδητοποίηση του τι ακριβώς συμβαίνει συνυπάρχει με τη χαρμολύπη, ένα σύνθετο και περίεργο συναίσθημα, όπου από τη μία μπορεί να νιώθουμε λύπη που η σχέση μας ή ο γάμος μας δεν ευοδώθηκαν, παράλληλα όμως αισθανόμαστε και μια παράξενη χαρά και λαχτάρα να ζήσουμε, να πάμε παρακάτω.
Ακόμα και να μη θέλουμε να είμαστε ξανά μαζί, ο πόνος μάς φαίνεται πιο γλυκός, ενώ η ηρεμία αρχίζει και μπαίνει στη ζωή μας.
Είναι το στάδιο όπου μπορούμε πλέον με καθαρό μυαλό να δούμε τι έφταιξε, τι δεν πήγε καλά, με άλλα λόγια να κάνουμε ταμείο σχετικά με τη σχέση μας…
Ο τρόπος και η σειρά με την οποία θα περάσουμε μέσα από τα παραπάνω στάδια διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι το στάδιο της αποδοχής είναι πάντα το τελευταίο, εκεί που καταλήγουμε έχοντας αποδεχθεί τον χωρισμό και γυρνάμε σελίδα στη ζωή μας και είμαστε έτοιμοι να πάμε παρακάτω.
«Δεν αξίζω, δεν θα μπορέσω να κάνω ποτέ ξανά μία σωστή σχέση», «Δεν θα με θέλει κανείς πια, θα μείνω μόνη/ος μου, είμαι ένα τίποτα»: Σκέψεις που φοβίζουν και τρομοκρατούν μέσα από την εξιδανίκευση του πρώην συντρόφου, κάνοντάς μας να νιώθουμε ακόμα πιο μικροί και λίγοι στην αντιμετώπιση της ζωής.
Είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό να δραματοποιούμε καταστάσεις και να τις γενικεύουμε όταν δεν νιώθουμε συναισθηματικά καλά. Ναι, η συναισθηματική διαχείριση δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση.
Ας πάρουμε λίγη απόσταση, όμως, από το επώδυνο ψυχικά γεγονός και ας δούμε τον εαυτό μας πώς λειτουργεί σε άλλους τομείς, ας ρωτήσουμε τους φίλους μας να μας δώσουν την εικόνα που έχουν εκείνοι για μας, ας σκεφτούμε πώς είμαστε στον επαγγελματικό τομέα, στις φιλικές σχέσεις και ως γονείς.
Σίγουρα θα δούμε ότι έχουμε πολλά θετικά στοιχεία που μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε κατάλληλα και να τα χρησιμοποιήσουμε υποστηρικτικά.
«Δεν θα εμπιστευτώ κανέναν ξανά, όλοι είναι ίδιοι! Δεν θα ερωτευτώ ξανά»: Οταν το σώμα πληγώνεται, χρειάζεται κάποιον χρόνο για να μπορέσει να αναρρώσει. Το ίδιο γίνεται και με τον ψυχισμό μας, με τον συναισθηματικό μας κόσμο. Ολες αυτές τις βαρύγδουπες φράσεις που καθρεφτίζουν τον ψυχικό πόνο ο χρόνος θα τις ξεθωριάσει και θα τις σβήσει, σαν τα ίχνη στην άμμο…
Αλήθεια, πώς ενώ μέχρι χθες ήσασταν μαζί και αγαπημένοι, όπως τουλάχιστον νομίζατε, σήμερα μισείτε τον σύντροφό σας; Πρόκειται για έναν αμυντικό μηχανισμό της αντίθετης αναπλήρωσης, όπου απωθείται στο ασυνείδητο ως απαράδεκτη η σκέψη ή το συναίσθημα που μας βασανίζει, ενώ στο συνειδητό μας κομμάτι εμφανίζεται το αντίθετο, άρα δεν σημαίνει ότι πραγματικά με έχει κατακλύσει το μίσος.
Χωρισμός δεν σημαίνει άμεση αντικατάσταση του πρώην συντρόφου: Οπως λέει και το τραγούδι, «ο έρωτας με έρωτα περνάει», που σημαίνει ότι για να μην πονάω, χρειάζεται να ερωτευτώ ξανά. Πόσο εύκολο είναι όμως να ξεκινήσουμε μια νέα σχέση με ανοιχτές τις πληγές μας από την προηγούμενη;
Σίγουρα κανείς δεν θέλει να πονάει ψυχικά.
Χρειάζεται, όμως, να μη βιαστεί κάνοντας επιπόλαιες σχέσεις, καθώς και πάλι θα πληγωθεί, εφόσον μετά από λίγο καιρό θα δει ότι έβαλε στο τραυματισμένο μέλος που αιμορραγεί έναν απλό επίδεσμο για να σταματήσει την αιμορραγία.
Χωρισμός μπορεί να σημαίνει και ευκαιρία εξέλιξης: Αν χρησιμοποιηθεί σωστά η επώδυνη εμπειρία του χωρισμού, μπορεί να αποφέρει οφέλη, όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό.
Η αλλαγή σελίδας στη ζωή μας μπορεί να φανεί χρήσιμη και να μας εξελίξει στις διαπροσωπικές σχέσεις, κάνοντάς μας πιο ώριμους και λειτουργικούς…
*Δρ Θάνος Ασκητής ,ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Συμβουλευτική γραμμή επικοινωνίας 77 77 28 77